A’râf-172, 173, 174 âyetleri bir bütünlük oluşturuyor mu bizlere açıklar mısınız?
Anasayfa » Ana Sayfa » Yemin, Misak ve Ahd » A’râf-172, 173, 174 âyetleri bir bütünlük oluşturuyor mu bizlere açıklar mısınız?
A’râf-172, 173, 174 âyetleri bir bütünlük oluşturuyor mu bizlere açıklar mısınız?
A’râf-172, 173, 174:
"Ve kıyâmet günü gerçekten biz bundan gâfildik dersiniz diye, Senin Rabbin ademoğullarının sırtlarından onların zürriyetlerini aldığı zaman, onların nefsleri üzerine şahit tuttu (fizik vücudu ve ruhu, nefsleri üzerine şahit tuttu) ve dedi ki: "Ben sizin Rabbiniz değilmiyim? Dediler ki: "Evet, Sen bizim Rabbimizsin, biz şahit olduk." Elestü bi rabbiküm olayı. Nefslere karşı fizik vücutlar ve ruhlar şahit tutuluyor ezelde.
Babaları da helak olmuşlar şirk koşmuşlar. Ondan sonraki nesiliz. "Batılla amel eden onların yerine, bizi mi helak edeceksin?" dersiniz diye.
A’râf-174:
Şimdi Allahû Tealâ’nın buradaki yaptığı şey, herkesin huzurunda toplamak ve herkese, "Ben sizin Rabbiniz değil miyim?" diye sormak ve hepsinden cevap almak, "Evet, Rabbimizsin." Ama bunu söylediği zaman nefsler "Biz bundan gafildik." demesinler diye, "Dersiniz." diye diyor ademoğullarının sırtlarından zürriyetlerini çıkararak nefsleri üzerine şahitlik tuttuk. Ne diyecekler? "Allahû Tealâ’nın bizi Allah’a davet ettiğini bilmiyorduk, böyle bir şeyden haberimiz yoktu. Böyle demesinler diye." diyor Allahû Tealâ onları şahit tuttu. Daha sonra Mâide-7’de Allahû Tealâ konuyu tamamlıyor.
"'Madem ki Ben sizin Rabbinizim.' diyor, öyleyse böyle bir Rab müessesesi söz konusuysa Bana yemin verin, misak verin, ahd verin." Ve fizik vücudumuz, nefsimiz ve ruhumuz, Allah’a yemin, misak ve ahd veriyor. İrademizden de Allahû Tealâ misak alıyor.
Bu üç âyete göre günümüzdeki insanlar babalarından gördükleri dîne göre amel ediyorlar. Allahû Tealâ’nın A’râf-173’e göre bunu kabul etmediğini ve A’râf-174’e göre de Allahû Tealâ’yı Rab olarak kabul etmemizin, Allah’a ulaşmayı dilemeye bağlı olduğunu söyleyebilir miyiz?
Evet, söyleyebiliriz. İnsanlar şuanda babalarından gördükleri dîne göre amel ediyorlar. Allahû Tealâ bunu A’râf-173’e göre kabul etmiyor. A’râf-174’e göre de Allahû Tealâ’yı Rab olarak kabul etmemizin Allah’a ulaşmaya dilemeye bağlı olduğunu söylemiş oluyor.
7/A'RÂF-172: Ve iz ehaze rabbuke min benî âdeme min zuhûrihim zurriyyetehum ve eşhedehum alâ enfusihim, e lestu birabbikum, kâlû belâ, şehidnâ, en tekûlû yevmel kıyâmeti innâ kunnâ an hâzâ gâfilîn(gâfilîne).
Ve kıyâmet günü, gerçekten biz bundan gâfildik (gâfilleriz) dersiniz diye (dememeniz için), senin Rabbin, Âdemoğullarının sırtlarından onların zürriyetlerini aldığı zaman onları, nefsleri üzerine şahit tuttu. (Allahû Tealâ şöyle buyurdu): “Ben, sizin Rabbiniz değil miyim?” Dediler ki: “Evet, (Sen, bizim Rabbimizsin), biz şahit olduk.”"Ve kıyâmet günü gerçekten biz bundan gâfildik dersiniz diye, Senin Rabbin ademoğullarının sırtlarından onların zürriyetlerini aldığı zaman, onların nefsleri üzerine şahit tuttu (fizik vücudu ve ruhu, nefsleri üzerine şahit tuttu) ve dedi ki: "Ben sizin Rabbiniz değilmiyim? Dediler ki: "Evet, Sen bizim Rabbimizsin, biz şahit olduk." Elestü bi rabbiküm olayı. Nefslere karşı fizik vücutlar ve ruhlar şahit tutuluyor ezelde.
7/A'RÂF-173: Ev tekûlû innemâ eşreke âbâunâ min kablu ve kunnâ zurriyyeten min ba’dihim, e fe tuhlikunâ bimâ fealel mubtilûn(mubtilûne).
“Veya fakat daha önce babalarımız da şirk koştu ve biz onlardan sonraki nesiliz. Hal böyle iken bâtılla amel edenlerin yaptıklarından dolayı mı bizi helâk edeceksin?” dersiniz diye.Babaları da helak olmuşlar şirk koşmuşlar. Ondan sonraki nesiliz. "Batılla amel eden onların yerine, bizi mi helak edeceksin?" dersiniz diye.
A’râf-174:
7/A'RÂF-174: Ve kezâlike nufassılul âyâti ve leallehum yerci’ûn(yerci’ûne).
Ve işte böyle âyetlerimizi ayrı ayrı açıklıyoruz ki; böylece onlar, (Allah’a) dönsünler diye. Şimdi Allahû Tealâ’nın buradaki yaptığı şey, herkesin huzurunda toplamak ve herkese, "Ben sizin Rabbiniz değil miyim?" diye sormak ve hepsinden cevap almak, "Evet, Rabbimizsin." Ama bunu söylediği zaman nefsler "Biz bundan gafildik." demesinler diye, "Dersiniz." diye diyor ademoğullarının sırtlarından zürriyetlerini çıkararak nefsleri üzerine şahitlik tuttuk. Ne diyecekler? "Allahû Tealâ’nın bizi Allah’a davet ettiğini bilmiyorduk, böyle bir şeyden haberimiz yoktu. Böyle demesinler diye." diyor Allahû Tealâ onları şahit tuttu. Daha sonra Mâide-7’de Allahû Tealâ konuyu tamamlıyor.
5/MÂİDE-7: Vezkurû ni’metellâhi aleykum ve mîsâkahullezî vâsekakum bihî iz kultum semi’nâ ve ata’nâ vettekûllâh(vettekûllâhe) innallâhe alîmun bizâtis sudûr(sudûri).
Allah’ın, sizin üzerinizdeki nimetini ve: “İşittik ve itaat ettik” dediğiniz zaman, onunla sizi bağladığı misâkınızı hatırlayın. Allah’a karşı takvâ sahibi olun, Muhakkak ki Allah göğüslerde (sinelerde) olanı en iyi bilir."'Madem ki Ben sizin Rabbinizim.' diyor, öyleyse böyle bir Rab müessesesi söz konusuysa Bana yemin verin, misak verin, ahd verin." Ve fizik vücudumuz, nefsimiz ve ruhumuz, Allah’a yemin, misak ve ahd veriyor. İrademizden de Allahû Tealâ misak alıyor.
Bu üç âyete göre günümüzdeki insanlar babalarından gördükleri dîne göre amel ediyorlar. Allahû Tealâ’nın A’râf-173’e göre bunu kabul etmediğini ve A’râf-174’e göre de Allahû Tealâ’yı Rab olarak kabul etmemizin, Allah’a ulaşmayı dilemeye bağlı olduğunu söyleyebilir miyiz?
Evet, söyleyebiliriz. İnsanlar şuanda babalarından gördükleri dîne göre amel ediyorlar. Allahû Tealâ bunu A’râf-173’e göre kabul etmiyor. A’râf-174’e göre de Allahû Tealâ’yı Rab olarak kabul etmemizin Allah’a ulaşmaya dilemeye bağlı olduğunu söylemiş oluyor.
