Zuhruf-86’da belirtilen bilen kişilerin, Zumer-9’a göre ulûl’elbab olduklarını söyleyebilir miyiz?

39/ZUMER-9: Em men huve kânitun ânâel leyli sâciden ve kâimen yahzerul âhırate ve yercû rahmete rabbihî, kul hel yestevîllezîne ya’lemûne vellezîne lâ ya’lemûn(ya’lemûne), innemâ yetezekkeru ulûl elbâb(elbâbi).

Gece boyunca secde ederek ve kıyamda (ayakta) durarak kanitin olan, ahiretten çekinen (korkan) ve Rabbinin rahmetini dileyen mi? De ki: "(Hiç) bilenle bilmeyen bir olur mu? Ancak ulûl’elbab (daimî zikir sahipleri) tezekkür eder."

“Zuhruf-86’daki “bilenlerin” ulûl’elbab olduklarını söyleyebilir miyiz?” diyor.

43/ZUHRÛF-86: Ve lâ yemlikullezîne yed’ûne min dûnihiş şefâate illâ men şehide bil hakkı ve hum ya’lemûn(ya’lemûne).

Ve onların, O’ndan (Allah’tan) başka taptıkları şeyler şefaate malik değildir. Hakk’a şahit olanlar hariç ve onlar (Hakk’ı) bilirler.

Hayır, ikisi aynı değiller. Ulûl’elbab Allah’ın söylediklerini işitebilen, daimi zikrin sahipleri. Halbuki Zuhruf-86’dakiler şefaate malik olanlar sadece devrin imamı ve Mu’min-7’de arşı tutan melekler. arşı tutan melekler de dua ediyor, devrin imamı da dua ediyor Allah’ın onlara şefaat etmesi için.

Burada Zumer-9’dakiler, daimi zikrin sahipleri ama ulûl’elbab seviyesindedirler.