Mutluluk, sevgi ve hidayet arasında nasıl bir ilişki vardır?

Sevgili kardeşlerim! Bunlar ayrı ayrı mefhumlar. Mutluluk biliyorsunuz bir kişinin mutlu olmasını, huzur içinde yaşamasını ifade eder. Sevgi ise bunun temelidir. Bir insanın sevgisiz mutluluğu yaşaması mümkün olmaz. Hidayet bunları birbirine bağlayan temel faktördür.

Allah'a ulaşmayı dilemeyen bir insanın mutluluk adı verilen bu müesseselere ulaşması normal standartlarda mümkün değildir. Çünkü onun kalbi her zaman kapkaranlık kalacaktır. Tasavvufa girmeyen bir insan, mürşidine tâbî olup da zikirlerine başlamayan bir insan karanlıkta kalmaya mahkûmdur. Onun kalbi bir ömür boyunca kapkara kalacaktır. Bu kişi namazlarını kılıyormuş. Onu kılması onun kalbini aydınlatamaz.

Sevgili kardeşlerim! Böyle bir hedefe ulaşabilmek mutlak olarak bir tâbiiyeti gerçekleştirir. Tâbiiyet yoksa, o kişinin manevi tekâmülünü gerçekleştirmesi hiçbir şekilde mümkün olamaz. O kişi hep aynı yerde döner, durur. Onun için atalarımıza bakıyoruz: Osmanlı tasavvufuyla dünya hâkimiyetini kurmuştur. Bütün padişahlar tasavvuftandı. Bütün ordu tasavvuftandı. Bütün devlet memurları tasavvuftandı. Bütün esnaf tasavvuftandı. Sevgili kardeşlerim! Her biri ayrı bir tasavvuf kolunun sahibiydi, tamam. Ama hepsi tasavvuftandı. Osmanlı deyince tasavvufun bütünüyle yaşandığı bir muhteşem dizayn düşünün sevgili kardeşlerim!

Allah razı olsun.