Mu'min-60 ile Zumer 17’yi açıklar mısınız? Ve Bakara-186’yı açıklar mısınız? Mu'min-60’ın Zumer-17 ile ve Bakara-186’la bir ilişkisi vardır diyebilir miyiz?
Anasayfa » Ana Sayfa » Âmenû » Mu'min-60 ile Zumer 17’yi açıklar mısınız? Ve Bakara-186’yı açıklar mısınız? Mu'min-60’ın Zumer-17 ile ve Bakara-186’la bir ilişkisi vardır diyebilir miyiz?
Mu'min-60 ile Zumer 17’yi açıklar mısınız? Ve Bakara-186’yı açıklar mısınız? Mu'min-60’ın Zumer-17 ile ve Bakara-186’la bir ilişkisi vardır diyebilir miyiz?
Mu’min-60:
ve kâle rabbukumud’ûnî estecib lekum: Ve Rabbimiz şöyle buyurdu: “Bana dua ediniz ki size icabet edeyim (sizin için icabet edeyim yani size icabet edeyim).
innellezîne yestekbirûne an ibâdetî se yedhulûne cehenneme dâhırîn: Bana ibadet etmekten kibirlenenler cehenneme zelil olarak gireceklerdir.
Zumer-17:
“Onlar (sahâbe), taguta kul olmaktan içtinap ettiler; kaçındılar, kendilerini kurtardılar. Çünkü onlar Allah’a ulaşmayı dilediler. Onlara müjdeler vardır, kullarımı müjdele.”
Bakara-186:
ve izâ seeleke ıbâdî: Kullarım sana Beni sorarlarsa.
ıbâdî annî: Benden sual ederlerse sana.
fe innî karîb: De ki: Ben muhakkak ki yakınım (onlara mutlaka yakınım).
ucîbu da’veted dâi izâ deâni: Bana dua edenin davetine icabet ederim.
fel yestecîbû lî vel yu’minû bî leallehum yerşudûn: Ama onlar da Benim davetime icabet etsinler ve Bana âmenû olsunlar.
leallehum yerşudûn: Böylece irşada ulaşsınlar (irşad olsunlar).
Burada, Bakara-186’da Allahû Tealâ’nın ifade ettiği şey; “Bana dua edenin davetine icabet ederim.” diyor. Ama şartlı; kim Allah’a ulaşmayı dilerse. Böylece Allah’ın davetine icabet edip de Allah’a ulaşmayı dileyen kişi, dilediği anda mü’min olur. İşte o noktada bulunanlar için Allahû Tealâ’nın ifadesi: “Ben kulumun davetine icabet ederim.” diyor. Kişinin Allah’a kul olduğu yer de Allah’a ulaşmayı dilediği yer. Bu âyet-i kerimede Allah’ın, kulunun davetine icabetiyle Allahû Tealâ’nın muhtevası, söylemek istediği şey aynı. “Kullarım sana Benden sual ederlerse.” diye soruyor. Yani kulları; Allah’a ulaşmayı dilemiş olanlar. “Onların davetine icabet ederim.” diyor, dileyenler mü’min oldukları için. Öyleyse Allah’ın kulu kimdir? Allah’a ulaşmayı dileyendir. Zumer-17’de de Allah’ın kulu; Allah’a ulaşmayı dileyendir. Burada Bakara-186’da kulluk geçiyor ve Allah’ın, Allah’a dua ettikleri zaman onların davetine icabet edeceğini söylüyor Allahû Tealâ. Onlar, Allah’ın kulları ve özellikleri; davete icabet eden ve Allah’a kul olanlar. Davete icabet eden; mü'min olan, aynı zamanda Allah’a kul olan kişidir. Allahû Tealâ irşada ulaşmayı da bu âyet-i kerimesiyle farz kılmış. Öyleyse Mu'min-60’da Allah, davete icabet için kişilerin kendisinden talepte olmasını istiyor.
Allah’a kul olanlar kimlerdir? Allah’a ulaşmayı dileyenler. Burada “Bana dua ediniz ki, Benden talepte bulununuz ki.” Ne talebi? Allah’a ulaşmayı dileme talebi. Ne yapar o kişiyi? Bu talebin Allah’a ulaşmayı dileme talebi olduğu, “Bana kul olmaktan kibirlenenler; muhakkak ki hakir ve zelil olarak cehenneme gireceklerdir.” ifadesinden anlaşılıyor. Demek ki Allahû Tealâ’nın orada söylediği şey: “Bana dua ediniz ki size icabet edeyim.” sözü, “Bana kul olmak için dua edin, talepte bulunun yani Bana ulaşmayı dileyin” demek. Böylece 3 âyet arasında bir ilişkinin var olduğu kesinleşiyor.
“Mu'min-60’ın Zumer-17’le ve Bakara-186’la bir ilişkisi vardır diyebilir miyiz?”
Elbette diyebiliriz. Üç âyet arasında bir ilişkinin olduğu kesin.
40/MU'MİN-60: Ve kâle rabbukumud’ûnî estecib lekum, innellezîne yestekbirûne an ibâdetî se yedhulûne cehenneme dâhırîn(dâhırîne).
Ve Rabbimiz, şöyle buyurdu: "Bana dua ediniz ki size icabet edeyim. Bana kul olmaktan kibirlenenler, muhakkak ki hakir ve zelil olarak cehenneme girecekler."ve kâle rabbukumud’ûnî estecib lekum: Ve Rabbimiz şöyle buyurdu: “Bana dua ediniz ki size icabet edeyim (sizin için icabet edeyim yani size icabet edeyim).
innellezîne yestekbirûne an ibâdetî se yedhulûne cehenneme dâhırîn: Bana ibadet etmekten kibirlenenler cehenneme zelil olarak gireceklerdir.
Zumer-17:
39/ZUMER-17: Vellezînectenebût tâgûte en ya’budûhâ ve enâbû ilâllâhi lehumul buşrâ, fe beşşir ibâdi.
Ve onlar ki; taguta (insan ve cin şeytanlara) kul olmaktan içtinap ettiler (kaçındılar, kendilerini kurtardılar). Çünkü Allah’a yöneldiler (Allah’a ulaşmayı dilediler). Onlara müjdeler vardır. Öyleyse kullarımı müjdele! “Onlar (sahâbe), taguta kul olmaktan içtinap ettiler; kaçındılar, kendilerini kurtardılar. Çünkü onlar Allah’a ulaşmayı dilediler. Onlara müjdeler vardır, kullarımı müjdele.”
Bakara-186:
2/BAKARA-186: Ve izâ seeleke ıbâdî annî fe innî karîb(karîbun) ucîbu da’veted dâi izâ deâni, felyestecîbû lî velyu’minû bî leallehum yerşudûn(yerşudûne).
Ve kullarım sana, Benden sorduğu zaman, muhakkak ki Ben, (onlara) yakınım. Bana dua edilince, dua edenin duasına (davetine) icabet ederim. O halde onlar da Bana (Benim davetime) icabet etsinler ve Bana âmenû olsunlar (Bana ulaşmayı dilesinler). Umulur ki böylece onlar irşada ulaşırlar (irşad olurlar). ve izâ seeleke ıbâdî: Kullarım sana Beni sorarlarsa.
ıbâdî annî: Benden sual ederlerse sana.
fe innî karîb: De ki: Ben muhakkak ki yakınım (onlara mutlaka yakınım).
ucîbu da’veted dâi izâ deâni: Bana dua edenin davetine icabet ederim.
fel yestecîbû lî vel yu’minû bî leallehum yerşudûn: Ama onlar da Benim davetime icabet etsinler ve Bana âmenû olsunlar.
leallehum yerşudûn: Böylece irşada ulaşsınlar (irşad olsunlar).
Burada, Bakara-186’da Allahû Tealâ’nın ifade ettiği şey; “Bana dua edenin davetine icabet ederim.” diyor. Ama şartlı; kim Allah’a ulaşmayı dilerse. Böylece Allah’ın davetine icabet edip de Allah’a ulaşmayı dileyen kişi, dilediği anda mü’min olur. İşte o noktada bulunanlar için Allahû Tealâ’nın ifadesi: “Ben kulumun davetine icabet ederim.” diyor. Kişinin Allah’a kul olduğu yer de Allah’a ulaşmayı dilediği yer. Bu âyet-i kerimede Allah’ın, kulunun davetine icabetiyle Allahû Tealâ’nın muhtevası, söylemek istediği şey aynı. “Kullarım sana Benden sual ederlerse.” diye soruyor. Yani kulları; Allah’a ulaşmayı dilemiş olanlar. “Onların davetine icabet ederim.” diyor, dileyenler mü’min oldukları için. Öyleyse Allah’ın kulu kimdir? Allah’a ulaşmayı dileyendir. Zumer-17’de de Allah’ın kulu; Allah’a ulaşmayı dileyendir. Burada Bakara-186’da kulluk geçiyor ve Allah’ın, Allah’a dua ettikleri zaman onların davetine icabet edeceğini söylüyor Allahû Tealâ. Onlar, Allah’ın kulları ve özellikleri; davete icabet eden ve Allah’a kul olanlar. Davete icabet eden; mü'min olan, aynı zamanda Allah’a kul olan kişidir. Allahû Tealâ irşada ulaşmayı da bu âyet-i kerimesiyle farz kılmış. Öyleyse Mu'min-60’da Allah, davete icabet için kişilerin kendisinden talepte olmasını istiyor.
Allah’a kul olanlar kimlerdir? Allah’a ulaşmayı dileyenler. Burada “Bana dua ediniz ki, Benden talepte bulununuz ki.” Ne talebi? Allah’a ulaşmayı dileme talebi. Ne yapar o kişiyi? Bu talebin Allah’a ulaşmayı dileme talebi olduğu, “Bana kul olmaktan kibirlenenler; muhakkak ki hakir ve zelil olarak cehenneme gireceklerdir.” ifadesinden anlaşılıyor. Demek ki Allahû Tealâ’nın orada söylediği şey: “Bana dua ediniz ki size icabet edeyim.” sözü, “Bana kul olmak için dua edin, talepte bulunun yani Bana ulaşmayı dileyin” demek. Böylece 3 âyet arasında bir ilişkinin var olduğu kesinleşiyor.
“Mu'min-60’ın Zumer-17’le ve Bakara-186’la bir ilişkisi vardır diyebilir miyiz?”
Elbette diyebiliriz. Üç âyet arasında bir ilişkinin olduğu kesin.
Allah razı olsun.
