Allah insanları neden yarattı ve neden bize bu sorumlulukları verdi?
Anasayfa » Ana Sayfa » İnsan ve Şeytan » Allah insanları neden yarattı ve neden bize bu sorumlulukları verdi?
Allah insanları neden yarattı ve neden bize bu sorumlulukları verdi?
Allahû Tealâ yaratmayı diledi, kâinatı yarattı. İnsanı yaratmayı diledi, Âdem (A.S)’ı yarattı. Neden yarattığı konusunun cevabı bize ait değil. Allahû Tealâ yaratmayı dilemiş ve yaratmıştır.
Yalnız Allahû Tealâ buyuruyor ki: “Ey insanlar! Bütün göklerde ve bütün arzlarda (dünyalarda) yarattığımız her şeyi sizler için yarattık ve sizlerin emrine musahhar kıldık.”
O zaman insanı en üstün mahlûk olarak yarattığı kesin. Her şey insan için yaratılmış. Yani insanın dışında yaratılan her şey; bitkiler, ağaçlar, kâinat, insanlar, insanlar içindir. Cinler, melekler her şey insan için yaratılmış. Hepinizin etrafında şuanda iki tane melek var. Bu melekler (kiramen kâtibin melekleri) hayatınızı devamlı kendi sistemleriyle filme alıyorlar. Bütün hayatınız kıyâmet günü size gösterilecek. Öyleyse Allahû Tealâ insanı yaratmakla kalmıyor, bütün kâinatı insan için yarattığını söylüyor. Ayrıca insan, kâinatın en üstün mahlûku olarak yaratılmış. Allahû Tealâ: “İnsanı cinlerden daha üstün olarak yarattım. Meleklerden de üstün olarak yarattım.” diyor.
Allah insanı yarattı. Allah bizi kölesi olarak mı görüyor? Yani bizi oyuncağı olarak mı görüyor? O Kendini büyük mü görüyor? Ben, bizleri küçük gördüğünü düşünüyorum. Çünkü bizi sınırlandırmış.
Bak evlâdım! Sen bu sözlerinle, aslında haddini çok aşan bir ifade içindesin. Hem bilmiyorsun hem de Allah için yakışmayacak olan sözler söylüyorsun. Allahû Tealâ insanı kölesi olarak görmüyor. Ama şu anda karşında gördüğün bu kişi var ya biz, biz Allah'ın kölesiyiz. Kâinatın en büyük şerefidir. Acaba ne söylediğimi anlayabilecek misin yavrum?
İnsanlar Allah'tan ki senin gibi düşüncenin sahibi değiller. Sen bir yaratıksın. Allahû Tealâ seni dünyaya getirdiği için Allah'a sadece şükretmelisin. Dînini öğrenmeli ve onu öğretecek kadar öğrenmelisin. O zaman mutluluğun ne olduğunu yaşarsın.
Allahû Tealâ bütün insanları çok seviyor. Bütün insanları mutlu etmek istiyor sadece. Senin de yaratılış gayen, senin mutlu olman. Ama aklını başına toplayıp da doğru düşünme alışkanlığını kuşanabilirsen, o alışkanlığa kavuşabilirsen, Allahû Tealâ Kendisini büyük görmüyor. İnsanı da küçük görmüyor. O kadar çok seviyor ki; bütün kâinatı insan için yarattığını söylüyor ve Allah'ın istediği şey, bütün insanların ruhlarını, vechlerini, nefslerini ve iradelerini Allah'a teslim ederek bütün mutlulukları en üst boyutta yaşasınlar. Sen de aklına başına toplayabilirsen, Allah'a ulaşmayı dileyebilirsen, o zaman öyle büyük mutluluklara kavuşursun ki, Allah seni yarattığı için gece gündüz Allah'a şükredersin. İşte biz O’nun kölesiyiz ve O’na gece gündüz şükrediyoruz, hamdediyoruz bizi yaratmış diye ve bu görevi bize vermiş diye.
“Ben bizleri küçük gördüğünü zannediyorum, düşünüyorum.”
Sen gene düşünmeye devam et ama Allahû Tealâ kimseyi küçük görmez ve senin de sadece mutluluğunu ister. Ama bu kafa yapısıyla gidersen, mutlu olman mümkün olmaz.
Allah'ı sevmelisin. Seversen ona layık olmak için, ona ulaşmayı dileyeceksin. Dilediğin zaman zaten kurtulursun. O zaman böyle düşündüğün için kendi kendine gülersin bir süre sonra. “Vay be! Biz ne kadar yanlış şeyler düşünmüşüz.” dersin.
“Bizi sınırlandırmış çünkü.”
Neyle sınırlandırmış? Senin önce bir ruhun var. Allah'tan gelmiş bir emanet ve mutlaka Allah'a dönecek. Bir nefsin var berzah âlemine ait, bir fizik vücudun var bu âleme ait. Eğer yer çekimi kuvvetiyle sınırlandırmış diyorsan, hayatta olman için başka çare yok. Mutlaka yer çekimini uygulamak mecburiyetinde ki; boşluğa uçmayasın diye. Allahû Tealâ kimseyi küçük görmez. Ama sen bu düşünce yapınla kendini küçültürsün.
Yalnız Allahû Tealâ buyuruyor ki: “Ey insanlar! Bütün göklerde ve bütün arzlarda (dünyalarda) yarattığımız her şeyi sizler için yarattık ve sizlerin emrine musahhar kıldık.”
45/CÂSİYE-13: Ve sahhara lekum mâ fîs semâvâti ve mâ fîl ardı cemîan minhu, inne fî zâlike le âyâtin li kavmin yetefekkerûn(yetefekkerûne).
Ve göklerde ve yerde olanların hepsini kendinden (bir lütuf olarak) size musahhar (emre amade) kıldı. Muhakkak ki bunda, tefekkür eden bir kavim için mutlaka âyetler (ibretler) vardır.O zaman insanı en üstün mahlûk olarak yarattığı kesin. Her şey insan için yaratılmış. Yani insanın dışında yaratılan her şey; bitkiler, ağaçlar, kâinat, insanlar, insanlar içindir. Cinler, melekler her şey insan için yaratılmış. Hepinizin etrafında şuanda iki tane melek var. Bu melekler (kiramen kâtibin melekleri) hayatınızı devamlı kendi sistemleriyle filme alıyorlar. Bütün hayatınız kıyâmet günü size gösterilecek. Öyleyse Allahû Tealâ insanı yaratmakla kalmıyor, bütün kâinatı insan için yarattığını söylüyor. Ayrıca insan, kâinatın en üstün mahlûku olarak yaratılmış. Allahû Tealâ: “İnsanı cinlerden daha üstün olarak yarattım. Meleklerden de üstün olarak yarattım.” diyor.
Allah insanı yarattı. Allah bizi kölesi olarak mı görüyor? Yani bizi oyuncağı olarak mı görüyor? O Kendini büyük mü görüyor? Ben, bizleri küçük gördüğünü düşünüyorum. Çünkü bizi sınırlandırmış.
Bak evlâdım! Sen bu sözlerinle, aslında haddini çok aşan bir ifade içindesin. Hem bilmiyorsun hem de Allah için yakışmayacak olan sözler söylüyorsun. Allahû Tealâ insanı kölesi olarak görmüyor. Ama şu anda karşında gördüğün bu kişi var ya biz, biz Allah'ın kölesiyiz. Kâinatın en büyük şerefidir. Acaba ne söylediğimi anlayabilecek misin yavrum?
İnsanlar Allah'tan ki senin gibi düşüncenin sahibi değiller. Sen bir yaratıksın. Allahû Tealâ seni dünyaya getirdiği için Allah'a sadece şükretmelisin. Dînini öğrenmeli ve onu öğretecek kadar öğrenmelisin. O zaman mutluluğun ne olduğunu yaşarsın.
Allahû Tealâ bütün insanları çok seviyor. Bütün insanları mutlu etmek istiyor sadece. Senin de yaratılış gayen, senin mutlu olman. Ama aklını başına toplayıp da doğru düşünme alışkanlığını kuşanabilirsen, o alışkanlığa kavuşabilirsen, Allahû Tealâ Kendisini büyük görmüyor. İnsanı da küçük görmüyor. O kadar çok seviyor ki; bütün kâinatı insan için yarattığını söylüyor ve Allah'ın istediği şey, bütün insanların ruhlarını, vechlerini, nefslerini ve iradelerini Allah'a teslim ederek bütün mutlulukları en üst boyutta yaşasınlar. Sen de aklına başına toplayabilirsen, Allah'a ulaşmayı dileyebilirsen, o zaman öyle büyük mutluluklara kavuşursun ki, Allah seni yarattığı için gece gündüz Allah'a şükredersin. İşte biz O’nun kölesiyiz ve O’na gece gündüz şükrediyoruz, hamdediyoruz bizi yaratmış diye ve bu görevi bize vermiş diye.
“Ben bizleri küçük gördüğünü zannediyorum, düşünüyorum.”
Sen gene düşünmeye devam et ama Allahû Tealâ kimseyi küçük görmez ve senin de sadece mutluluğunu ister. Ama bu kafa yapısıyla gidersen, mutlu olman mümkün olmaz.
Allah'ı sevmelisin. Seversen ona layık olmak için, ona ulaşmayı dileyeceksin. Dilediğin zaman zaten kurtulursun. O zaman böyle düşündüğün için kendi kendine gülersin bir süre sonra. “Vay be! Biz ne kadar yanlış şeyler düşünmüşüz.” dersin.
“Bizi sınırlandırmış çünkü.”
Neyle sınırlandırmış? Senin önce bir ruhun var. Allah'tan gelmiş bir emanet ve mutlaka Allah'a dönecek. Bir nefsin var berzah âlemine ait, bir fizik vücudun var bu âleme ait. Eğer yer çekimi kuvvetiyle sınırlandırmış diyorsan, hayatta olman için başka çare yok. Mutlaka yer çekimini uygulamak mecburiyetinde ki; boşluğa uçmayasın diye. Allahû Tealâ kimseyi küçük görmez. Ama sen bu düşünce yapınla kendini küçültürsün.
