Allah'a ulaşmayı dileyen bir kişi Allah'a ulaşamadan ölürse acaba ne olur? Cennete gidebilir mi?
Anasayfa » Ana Sayfa » Allah'a Ulaşmayı Dilemek » Allah'a ulaşmayı dileyen bir kişi Allah'a ulaşamadan ölürse acaba ne olur? Cennete gidebilir mi?
Allah'a ulaşmayı dileyen bir kişi Allah'a ulaşamadan ölürse acaba ne olur? Cennete gidebilir mi?
Cennete girmenin başlangıç noktası ruhun Allah’a ulaşması değildir; Allah'a ulaşmayı dilemektir.
Allah'a ulaşmayı dileyen bir kişi 1. kat cenneti mutlak olarak hak etmiştir. Kim Allah'a ulaşmayı dileyip de daha mürşidine ulaşamadan ölmüş olsa, Allah'a ulaşmayı dilediği için bu kişi 1. kat cennetin sahibidir. Kim yaşarsa, Allah'a ulaşmayı dilemişse, o kişiye Allahû Tealâ mutlaka mürşid sevgisi verecektir. Kişi mürşidi dünyanın neresinde olursa olsun, oraya gitmek için çok büyük bir iştiyâk duyacaktır ve iç dünyası bütün şartları gerçekleştirip onun oraya gitmesine imkân sağlayacaktır? Giderse ne olur? Giderse mürşidine tâbî olur. Tâbî olursa ne olur? Tâbî olursa, tâbî olduğu anda ruhu vücudunu terk eder ve Allah’a doğru yola çıkan kafileye o da katılır. 7-8 aylık bir devrenin içinde o kişinin ruhu da Allah’ın Zat’ına ulaşacak, Allah’ın Zat’ında ifna olacaktır, yok olacaktır. Ne olmuştur? Kişi ermiş evliya olmuştur. Ruhunu Allah’a ulaştıran bir Allah dostu olmuştur.
Velî, “dost” demek. Evliya da “dostlar” demek; çoğulu. Ama evliya kelimesi dilimize tekil olarak yerleşmiş durumda sevgili kardeşlerim! “Hacı Bektaş-î Velî mi?” deriz. “Haa, o evliyadır.” Aslında “O velîdir.” dememiz lâzım. “Hacı Bektaş-î Velî de evliyadır, falanca mürşid de evliyadır.” dediğimiz zaman burada Allahû Tealâ’nın ifade ettiği şey, çoğul bir muhteva taşıyor. O zaman evliya kelimesi A’yı, B’yi, C’yi kapsıyorsa, en azından ‘A’ ile ‘B’yi kapsıyorsa evliya kelimesinin kullanılması gramer kaidelerine uygundur. Bir tek Allah dostundan bahsediyorsanız velî kelimesini kullanmanız lügat açısından daha doğru bir ifadedir. Ama dilimize öylesine girmiş ki sevgili kardeşlerim! Evliya kelimesi genel olarak tekil olarak kullanılıyor ve çoğuluna da “evliyalar” diyor insanlar. Hâlbuki o zaman “velîlerler” oluyor, “velîlerler.”
Sevgili kardeşlerim! Ama mademki dilimize böyle girmiş, böyle kabul edilmiş, tamam. Biz bunu bileceğiz. İstersek biz de onların “evliyalar” demelerine hiç aldırış etmeden, onu reel olarak doğru bir ifadeymiş gibi kabul edeceğiz. Ama bilelim ki sevgili kardeşlerim, velî “dost” demektir. Evliya ise “dostlar” demektir.
Allah'a ulaşmayı dileyen bir kişi 1. kat cenneti mutlak olarak hak etmiştir. Kim Allah'a ulaşmayı dileyip de daha mürşidine ulaşamadan ölmüş olsa, Allah'a ulaşmayı dilediği için bu kişi 1. kat cennetin sahibidir. Kim yaşarsa, Allah'a ulaşmayı dilemişse, o kişiye Allahû Tealâ mutlaka mürşid sevgisi verecektir. Kişi mürşidi dünyanın neresinde olursa olsun, oraya gitmek için çok büyük bir iştiyâk duyacaktır ve iç dünyası bütün şartları gerçekleştirip onun oraya gitmesine imkân sağlayacaktır? Giderse ne olur? Giderse mürşidine tâbî olur. Tâbî olursa ne olur? Tâbî olursa, tâbî olduğu anda ruhu vücudunu terk eder ve Allah’a doğru yola çıkan kafileye o da katılır. 7-8 aylık bir devrenin içinde o kişinin ruhu da Allah’ın Zat’ına ulaşacak, Allah’ın Zat’ında ifna olacaktır, yok olacaktır. Ne olmuştur? Kişi ermiş evliya olmuştur. Ruhunu Allah’a ulaştıran bir Allah dostu olmuştur.
Velî, “dost” demek. Evliya da “dostlar” demek; çoğulu. Ama evliya kelimesi dilimize tekil olarak yerleşmiş durumda sevgili kardeşlerim! “Hacı Bektaş-î Velî mi?” deriz. “Haa, o evliyadır.” Aslında “O velîdir.” dememiz lâzım. “Hacı Bektaş-î Velî de evliyadır, falanca mürşid de evliyadır.” dediğimiz zaman burada Allahû Tealâ’nın ifade ettiği şey, çoğul bir muhteva taşıyor. O zaman evliya kelimesi A’yı, B’yi, C’yi kapsıyorsa, en azından ‘A’ ile ‘B’yi kapsıyorsa evliya kelimesinin kullanılması gramer kaidelerine uygundur. Bir tek Allah dostundan bahsediyorsanız velî kelimesini kullanmanız lügat açısından daha doğru bir ifadedir. Ama dilimize öylesine girmiş ki sevgili kardeşlerim! Evliya kelimesi genel olarak tekil olarak kullanılıyor ve çoğuluna da “evliyalar” diyor insanlar. Hâlbuki o zaman “velîlerler” oluyor, “velîlerler.”
Sevgili kardeşlerim! Ama mademki dilimize böyle girmiş, böyle kabul edilmiş, tamam. Biz bunu bileceğiz. İstersek biz de onların “evliyalar” demelerine hiç aldırış etmeden, onu reel olarak doğru bir ifadeymiş gibi kabul edeceğiz. Ama bilelim ki sevgili kardeşlerim, velî “dost” demektir. Evliya ise “dostlar” demektir.
Allah razı olsun.
Benzer konular
