A’râf-30’a göre dalâlet üzerlerine hak olanlar Zuhrûf-36, 37’ye göre Rahmân'ın zikrinden yüz çevirip kendilerini hidayette zannedenler arasında bir illiyet rabıtası var mı?

Bir kısmı hidayete erdi ve bir kısmının üzerine dalâlet hak oldu. Muhakkak ki onlar, Allah’tan başka şeytanları dostlar edindiler. Ve onlar kendilerinin hidayete erdiklerini zannediyorlar.

Zuhrûf-37:

 

Ve kim Rahmân’ın zikrinden yüz çevirirse, şeytanı ona musallat ederiz. Böylece o (şeytan), onun yakın arkadaşı olur.


ve men ya’şu an zikrir rahmâni nukayyıd lehu şeytânen: kim Rahmân’ın zikrinden yüz çevirirse, şeytanı ona musallat ederiz.
fe huve lehu karîn(karînun): ve böylece o (yani şeytan), onun yakın arkadaşı olur.

Zuhrûf-37:

Ve muhakkak ki onlar (şeytanlar), onları mutlaka (Allah’ın) yolundan men ederler (alıkoyarlar). Ve onlar kendilerinin hidayette olduğunu sanırlar.


“Ve muhakkak ki onlar (yani şeytanlar), onları mutlaka (Allah’ın) yolundan men ederler (alıkoyarlar). Ve onlar kendilerinin hidayette olduğunu sanırlar.

Evet! A’râf-30’a göre dalâlet üzerine hak olanlar, Zuhrûf-36 ve 37’ye göre Rahmân’ın zikrinden yüz çevirip kendilerini hidayette zannedenler arasında bir illiyet rabıtası var mı?  

Açık bir şekilde illiyet rabıtası var.

A’râf-30’da Allahû Tealâ: “Bir kısmı hidayete erdiler, bir kısmının üzerine dalâlet hak oldu.” diyor. Bunların özelliklerini veriyor: “Muhakkak ki onlar şeytanı kendilerine dost ittihaz etmişlerdi. Allah'ı bir tarafa bırakarak, Allah'ın dışında şeytanı kendilerine dost edinmişlerdi. Ve onlar da kendilerinin hidayete erdiklerini zannediyorlardı.”

Burada da Zuhrûf-37’de; Onlar kendilerinin hidayette olduğunu zannediyorlar. Her ikisinde de şeytanın hükümran olduğu kesin.

Öyleyse bu iki grup âyet üzerinde yani Zuhrûf-36 ve 37 ile A’râf-30 arasında bir illiyet rabıtası mevcut.