Hidayet nedir?

Hidayet nedir? Mürşid farz mıdır? Takva sahibi kimlerdir?

Üçü de tüm Kur’ân-ı Kerim zaten.

“Hidayet nedir?” diyor. Hidayet, Allah’a ruhun ulaşmasıdır.

"innel hudâ hudallâh"

Âli İmrân 73:

3/ÂLİ İMRÂN-73: Ve lâ tu’minû illâ li men tebia dînekum, kul innel hudâ hudallâhi en yu’tâ ehadun misle mâ ûtîtum ev yuhâccûkum inde rabbikum, kul innel fadla bi yedillâh(yedillâhi), yu’tîhi men yeşâu, vallâhu vâsiun alîm(alîmun).

Ve (Ehli Kitap): “Sizin dîninize tâbî olandan başkasına inanmayın.” (dediler). (Habibim onlara) De ki: “Muhakkak ki hidayet Allah'a ulaşmaktır. (İnsanın ruhunun ölmeden önce Allah’a ulaşmasıdır.) Size verilenin bir benzerinin, bir başkasına verilmesidir.” Yoksa onlar, Rabbiniz'in huzurunda, sizinle çekişiyorlar mı? (Onlara) De ki: “Muhakkak ki fazl Allah’ın elindedir. Onu dilediğine verir.” Ve Allah, Vâsi’dir (ilmi geniştir, herşeyi kapsar), Alîm'dir (en iyi bilendir).

inne: muhakkak ki
el hudâ: hidayet
hudallâh: Allah’a ulaşmaktır.

Şimdi bunu; “Allah’a ulaşmaktır’ değildir bunun manası, ‘Allah’ın ulaştırmasıdır.’ şeklinde tercüme etmek daha doğrudur.” diyenler de var. Tamam, o zaman onların dediğini kabul edelim. Diyelim ki; tamam, bunun manası söylediğiniz gibi olsun. Yani Allah’a ulaşmak değildir, Allah’ın ulaştırmasıdır. O zaman “Allah’ın nereye ulaştırması?” diye bir sual gelecek aklımıza. Cevap, Kur’an-ı Kerim’de Allahû Tealâ tarafından veriliyor. Kendisine ulaştırmasıdır. İşte iki tane âyet-i kerime!

Ra’d Suresi’nin 27. âyet-i kerimesi:

13/RA'D-27: Ve yekûlullezîne keferû lev lâ unzile aleyhi âyetun min rabbihi, kul innallâhe yudillu men yeşâu ve yehdî ileyhi men enâb(enâbe).

Ve kâfirler: “Ona, Rabbinden bir âyet (mucize) indirilse olmaz mı?” derler. De ki: “Muhakkak ki Allah, dilediği kimseyi dalâlette bırakır ve O’na yönelen kimseyi Kendine ulaştırır (hidayete erdirir).”

“Allah dalâlette olanları bırakır. Ama onlardan kim Allah’a ulaşmayı dilerse, Allah onları Kendisine ulaştırır.”

Allah’ın ulaştırmasıdır hidayet. Nereye ulaştırmasıdır? Kendisine ulaştırmasıdır. İşte bir âyet-i kerime daha; Şûrâ 13:

42/ŞÛRÂ-13: Şeraa lekum mined dîni mâ vassâ bihî nûhan vellezî evhaynâ ileyke ve mâ vassaynâ bihî ibrâhîme ve mûsâ ve îsâ, en ekîmûd dîne ve lâ teteferrakû fîhi, kebure alâl muşrikîne mâ ted’ûhum ileyhi, allâhu yectebî ileyhi men yeşâu ve yehdî ileyhi men yunîb(yunîbu).

(Allah) dînde, onunla Hz. Nuh’a vasiyet ettiği (farz kıldığı) şeyi (şeriati); “Dîni ikame edin (ayakta, hayatta tutun) ve onda (dînde) fırkalara ayrılmayın.” diye Hz. İbrâhîm’e, Hz. Musa’ya ve Hz. İsa’ya vasiyet ettiğimiz şeyi Sana da vahyederek, size de şeriat kıldı. Senin onları, kendisine çağırdığın şey (Allah’a ulaşmayı dileme) müşriklere zor geldi. Allah, dilediğini Kendisine seçer ve O’na yöneleni, Kendisine ulaştırır (ruhunu hayatta iken Kendisine ulaştırır).

Şûrâ-13’te Allahû Tealâ diyor ki: “Allah, dilediğini Kendisine seçer ve o seçtiklerinden kim Allah’a ulaşmayı dilerse, Allah onları Kendisine ulaştırır.”

İki tane âyet-i kerime, dileme işleminin Allah’a ulaşmayı dilemek olduğunu ve bu dileğin arkasından Allah’ın, o kişinin ruhunu Kendisine ulaştıracağını söylüyor.

Hidayet, insan ruhunun Allah’a ulaşmasıdır. İster; “İnnel hudâ hudallâh” o şeklinde alalım, ister; “Allah’ın ulaştırmasıdır.” şeklinde alalım. Görüyorsunuz ki netice değişmiyor. Çünkü o zaman da Allah’ın Kendisine ulaştırmasıdır.

inne: muhakkak ki
el hudâ: hidayet
hudallâh: Allah’a ulaşmaktır.