Bakara 137'ye göre hidayete eremeyenlerin aslında Allah’a inandıklarını; fakat Rûm-31’e göre Allah’a ulaşmayı dilemedikleri için şirkte kalanlar olduklarını söyleyebilir miyiz?
Anasayfa » Ana Sayfa » Hidayet » Bakara 137'ye göre hidayete eremeyenlerin aslında Allah’a inandıklarını; fakat Rûm-31’e göre Allah’a ulaşmayı dilemedikleri için şirkte kalanlar olduklarını söyleyebilir miyiz?
Bakara 137'ye göre hidayete eremeyenlerin aslında Allah’a inandıklarını; fakat Rûm-31’e göre Allah’a ulaşmayı dilemedikleri için şirkte kalanlar olduklarını söyleyebilir miyiz?
Bakara-137’de buyruluyor ki: “Eğer onlar da sizin O’na (Allah’a) îmân ettiğiniz gibi îmân etselerdi, muhakkak ki hidayete ererlerdi.”
Bu âyet-i kerimeden hidayete eremeyenlerin aslında Allah’a inandıklarını; fakat Rûm-31’e göre Allah’a ulaşmayı dilemedikleri için şirkte kalanlar olduklarını söyleyebilir miyiz?
Bakara-137:
“Eğer onlar da sizin O’na (Allah’a) îmân ettiğiniz gibi îmân etselerdi (âmenû olsalardı), Allah’a ulaşmayı dileyerek îmân etmiş olsalardı; muhakkak ki hidayete ererlerdi. Ve eğer (yüz çevirirlerse) dönerlerse, mutlaka bir ayrılık içindedirler.”
Yani Allah’a ulaşmayı dilemedikleri takdirde onlar ayrılık içindedirler yani muhalefette kalırlar.
“Allah, (onlara karşı) sana kâfidir (yeterlidir). O, her şeyi işiten ve bilendir (semîul alîm).”
Burada “Allah’a ulaşmayı dileyecek şekilde âmenû olsalardı, o zaman problem kalmayacaktı; onlar da kurtuluşa ulaşacaklardı.” diyor Allahû Tealâ.
Rûm-31:
“O’na yönel ve takva sahibi ol. Ve namaz kıl, müşriklerden olma.” buyuruyor Allahû Tealâ.
Öyleyse Peygamber Efendimiz (S.A.V) ve sahabenin âmenû oluşları, Allah’a îmânın ötesinde Allah’a ulaşmayı dileyen bir muhteva. Yani bütün sahâbe;
1- Allah’a inanıyorlar.
2- İnsan ruhunun ölmeden önce Allah’a ulaşacağına inanıyorlar.
3- Bunun üzerlerine farz olduğuna inanıyorlar.
4- Allah’ın dizaynıyla verdiği söz sebebiyle mutlaka ruhlarını Allah’a ulaştıracağına inanıyorlar.
Bu âyet-i kerimeden hidayete eremeyenlerin aslında Allah’a inandıklarını; fakat Rûm-31’e göre Allah’a ulaşmayı dilemedikleri için şirkte kalanlar olduklarını söyleyebilir miyiz?
Bakara-137:
2/BAKARA-137: Fe in âmenû bi misli mâ âmentum bihî fe kadihtedev ve in tevellev fe innemâ hum fî şikâk(şikâkın) fe se yekfîke humullâh(humullâhu), ve huves semîul alîm(alîmu).
Bundan sonra eğer onlar da, sizin O’na (Allah’a) îmân ettiğiniz gibi îmân etselerdi o takdirde hidayete ermiş olurlardı. Ve eğer dönerlerse (yüz çevirirlerse), böylece o taktirde onlar, sadece bir ayrılık içinde olurlar (Allah’ın yolundan
ayrılmış olurlar). Allah, (onlara karşı) sana kâfi gelecektir. O, en iyi işiten ve en iyi bilendir.“Eğer onlar da sizin O’na (Allah’a) îmân ettiğiniz gibi îmân etselerdi (âmenû olsalardı), Allah’a ulaşmayı dileyerek îmân etmiş olsalardı; muhakkak ki hidayete ererlerdi. Ve eğer (yüz çevirirlerse) dönerlerse, mutlaka bir ayrılık içindedirler.”
Yani Allah’a ulaşmayı dilemedikleri takdirde onlar ayrılık içindedirler yani muhalefette kalırlar.
“Allah, (onlara karşı) sana kâfidir (yeterlidir). O, her şeyi işiten ve bilendir (semîul alîm).”
Burada “Allah’a ulaşmayı dileyecek şekilde âmenû olsalardı, o zaman problem kalmayacaktı; onlar da kurtuluşa ulaşacaklardı.” diyor Allahû Tealâ.
Rûm-31:
30/RÛM-31: Munîbîne ileyhi vettekûhu ve ekîmûs salâte ve lâ tekûnû minel muşrikîn(muşrikîne).
O’na (Allah’a) yönelin (Allah’a ulaşmayı dileyin) ve O'na karşı takva sahibi olun. Ve namazı ikame edin (namaz kılın). Ve (böylece) müşriklerden olmayın.“O’na yönel ve takva sahibi ol. Ve namaz kıl, müşriklerden olma.” buyuruyor Allahû Tealâ.
Öyleyse Peygamber Efendimiz (S.A.V) ve sahabenin âmenû oluşları, Allah’a îmânın ötesinde Allah’a ulaşmayı dileyen bir muhteva. Yani bütün sahâbe;
1- Allah’a inanıyorlar.
2- İnsan ruhunun ölmeden önce Allah’a ulaşacağına inanıyorlar.
3- Bunun üzerlerine farz olduğuna inanıyorlar.
4- Allah’ın dizaynıyla verdiği söz sebebiyle mutlaka ruhlarını Allah’a ulaştıracağına inanıyorlar.
