Peygamber Efendimiz (S.A.V)’in bizlere bu dünyada şefaatçi olduğunu duydum, doğru mudur?

Bildiğiniz şey doğru. Peygamber Efendimiz (S.A.V)’in şefaati bu dünyada. Nisâ Suresinin 64. âyet-i kerimesinde diyor ki:

Ve Biz, (hiç) bir resûlü, Allah’ın izniyle kendilerine itaat edilmesinden başka birşey için göndermedik. Ve onlar nefslerine zulmettikleri zaman, eğer sana gelselerdi, böylece Allah’tan mağfiret dileselerdi ve Resûl de onlar için mağfiret dileseydi, mutlaka Allah’ı, (iki tarafın da) tövbelerini (onların tövbesini ve Resûl’ün mağfiret talebini) kabul eden ve rahmet edici olarak bulurlardı.


“O nefslerine zulmedenler sana gelselerdi ve günahlarının affını dileselerdi (sana tâbî olup), sen de onların günahlarının affını dileseydin, Allah’ın her iki talebi de kabul ettiğini görecektin.”

İşte bu, günahların sevaba çevrilmesidir. Bu hususu Allahû Tealâ açık bir şekilde ifade buyurmuş Kur’ân-ı Kerim’de. Furkân Suresinin 70. âyet-i kerimesi:

Ancak kim (mürşidi önünde) tövbe eder (böylece kalbine îmân yazılıp, îmânı artan) mü’min olur ve salih amel (nefs tezkiyesi) yaparsa, o taktirde işte onların, Allah seyyiatlerini (günahlarını) hasenata (sevaba) çevirir. Ve Allah, Gafur’dur (günahları sevaba çevirendir), Rahîm’dir (rahmet nuru gönderendir).


“Kim tövbe eder de (mürşidinin önünde tövbe eder de) mü’min olursa (dereceleri artan bir mü’min olursa, îmânı artan bir mü’min olursa) ve nefs tezkiyesine başlarsa (amilüssalihat yaparsa) o zaman Biz onların seyyiatini hasenata çeviririz (günahlarını sevaba çeviririz).” diyor.

İşte bu şefaattir. Günahların sevaba çevrilmesi kıyâmet günü değil; bu dünyada gerçekleşir. Bir defa daha söyleyeyim. Âyet-i kerime; Furkân Suresinin 70. âyet-i kerimesi. Dîn adamlarına da öğretin böyle olduğunu.

“Saygılarımla!” diyor. Saygılar bizden.

Allah razı olsun.