Âli İmrân-119’u açıklar mısınız?
Âli İmrân-119’u açıklar mısınız?
Ufukların Efendisi! Bir bahar sabahı yola çıktık. Sevdiklerinle beraber el ele, gönül gönüle sevinç gözyaşlarıyla geliyoruz. Gül kokusu almaya. O sımsıcak sohbetini, o muhteşem bize bakan gülen gözlere... (Gene bizi güldürdünüz.)
“Sevgiyi anlatan sözlere, o nur yüzünü görmeye, gönül gönüle hasretimizi gidermeye… Bizim için canı gönülden yaptığın duaların himmetini almaya, gül kokan ellerinden öpmeye... Çok ama çok özledik. Çok ama çok seviyoruz. Aydınlı kardeşlerimiz olarak geliyoruz. Ah! İsterdim ki bu yolculuk senin; Mehdi Resûl’ün olduğu mekana olmasını. Hamd ve şükürler olsun. Allah’ın eda etmesi mümkün değil. Acizane bir dinleyiciniz olarak sorum şu olacak:
Âli İmrân-119’u açıklar mısınız?
Ne diyor Allahû Tealâ? Sahâbe’ye söylüyor bunu: “Siz öyle kimselersiniz ki; onlar sizi sevmedikleri halde (lâ yuhıbbûnekum), size muhabbet beslemedikleri halde, size kızdıkları, öfkelendikleri halde, sizi sevmedikleri halde, siz onlara karşı muhabbet beslersiniz. Çünkü siz kitabın bütününe tâbî olanlarsınız.”
Bu “kitabın bütününe îmân etmek” ne demek? Ne demek? Bütününü gerçekleştirmek, Peygamber Efendimiz (S.A.V)’le beraber ruhlarını da, vechlerini de, nefslerini de, iradelerini de Allah’a teslim etmişler. Onlar, onlara azap ediyor. Onlar, onlara işkence ediyor. Onları öldürüyor. Fakat sahâbe onlara karşı kin duymuyor. Çünkü ruhlarını, vechlerini, nefslerini ve iradelerini Allah’a teslim etmişler. Nefslerinin afetleri arasında kin yok, düşmanlık yok, haset yok. Olmayınca onlara kin duymaları da mümkün değil.
“Sevgiyi anlatan sözlere, o nur yüzünü görmeye, gönül gönüle hasretimizi gidermeye… Bizim için canı gönülden yaptığın duaların himmetini almaya, gül kokan ellerinden öpmeye... Çok ama çok özledik. Çok ama çok seviyoruz. Aydınlı kardeşlerimiz olarak geliyoruz. Ah! İsterdim ki bu yolculuk senin; Mehdi Resûl’ün olduğu mekana olmasını. Hamd ve şükürler olsun. Allah’ın eda etmesi mümkün değil. Acizane bir dinleyiciniz olarak sorum şu olacak:
Âli İmrân-119’u açıklar mısınız?
3/ÂLİ İMRÂN-119: Hâ entum ulâi tuhıbbûnehum ve lâ yuhıbbûnekum ve tu’minûne bil kitâbi kullihi, ve izâ lekûkum kâlû âmennâ, ve izâ halev addû aleykumul enâmile minel gayz(gayzi), kul mûtû bi gayzikum, innallâhe alîmun bi zâtis sudûr(sudûri).
İşte siz (mü'minler) böylesiniz, siz onları seversiniz ve onlar sizi sevmezler ve siz kitabın tamamına îmân edersiniz. Ve sizinle karşılaşınca “Biz îmân ettik.” dediler, yalnız kaldıkları zaman, size karşı öfkelerinden parmak uçlarını ısırdılar. De ki: “Öfkenizden ölün.” Muhakkak ki Allah, sinelerde olanı en iyi bilendir.Ne diyor Allahû Tealâ? Sahâbe’ye söylüyor bunu: “Siz öyle kimselersiniz ki; onlar sizi sevmedikleri halde (lâ yuhıbbûnekum), size muhabbet beslemedikleri halde, size kızdıkları, öfkelendikleri halde, sizi sevmedikleri halde, siz onlara karşı muhabbet beslersiniz. Çünkü siz kitabın bütününe tâbî olanlarsınız.”
Bu “kitabın bütününe îmân etmek” ne demek? Ne demek? Bütününü gerçekleştirmek, Peygamber Efendimiz (S.A.V)’le beraber ruhlarını da, vechlerini de, nefslerini de, iradelerini de Allah’a teslim etmişler. Onlar, onlara azap ediyor. Onlar, onlara işkence ediyor. Onları öldürüyor. Fakat sahâbe onlara karşı kin duymuyor. Çünkü ruhlarını, vechlerini, nefslerini ve iradelerini Allah’a teslim etmişler. Nefslerinin afetleri arasında kin yok, düşmanlık yok, haset yok. Olmayınca onlara kin duymaları da mümkün değil.
