Başkalarını mutlu etmekle bizim mutluluğu ve sevgiyi yaşamamız arasında nasıl bir bağlantı vardır?

Sevgili kardeşlerim! Siz bir kişisiniz. Etrafınızdaki insanlardan hangisine hangi miktarda mutluluk verebilirseniz, o mutluluğu siz de yaşarsınız. 10 kişiye ‘A’ kadar mutluluk veren bir kişi, ‘10A’ kadar mutluluğu kendisi de yaşayacaktır.

Öyleyse insanları mutlu etmek Allah’ın temel emridir. Buradaki en sağlam yolculuğa çıkış, başka insanlara hidayet verecek noktalara ulaşmaktır. Kim Allahû Tealâ’nın bu hedefine ulaşırsa o başka insanları cehennemden cennete ulaştıracak bir vasfın sahibi olur.
 
Ruhunuzu mutlaka Allah’a dünya hayatını yaşarken ulaştırmalısınız. 7 kat cennet (demin saydığımız), 7 ayrı grup insana nasip olur. Allahû Tealâ kanunlarını koymuş ve bunları sizlerden istiyor. Ama söz konusu olan şey sadece cennetse Allah'a ulaşmayı dileyip de ölen bir insan 1. kat cennete mutlaka girer. Bu kişi Allah'a ulaşmayı dilemiş midir? Derhal belli olur. Gerçekten kalben Allah'a ulaşmayı dileyen kişi, mutlaka mürşid sevgisine Allahû Tealâ tarafından ulaştırılır. O kişi, mürşid sevgisini yaşamak için Allah’a müracaat etmek gereğini mutlak olarak duyacaktır ve hacet namazını kıldığı zaman Allah ona mutlaka mürşidini gösterir. Eğer bu kişi sahiden Allah'a ulaşmayı dilemişse mürşidini görmemesi mümkün değildir. Belki bir defada olmayabilir ama iki-üç defada Allah mürşidini gösterecektir. O kişi de Allah’ın kendisine gösterdiği mürşide ulaşıp, ona tâbî olacaktır ve dünyadaki en mutlu insanların yaşadığı birkaç ay geçirecektir.

Tâbiiyetten sonra ruhun Allah’a ulaşması dünyadaki en büyük zevki ifade eder sevgili kardeşlerim! Ruhu vücudunu terk eder ve 7-8 aylık bir devre içinde bu ruh Allah’ın Zatı’na ulaşır, kişinin zikrini arttırmasıyla. Ama böyle bir şey için mürşide ulaşmak temel şarttır. Tâbiiyet yoksa teslim de söz konusu olmaz.

Allah razı olsun.