Zikir olmadan ruhun hasletleri nefsin kalbine yerleşmeyeceğine göre, zikirsiz mutluluğun olamayacağını ve bu nedenle Allahû Tealâ’nın insanların devamlı mutlu olması için daimî zikri emrettiğini söyleyebilir miyiz?

Elbette söyleyebiliriz. Tam on ikiden vuran bir sual.  Zikir olmadan, ruhun hasletleri nefsin kalbine yerleşemez (sabır da yerleşemez, sevgi de). Yani nefsin kalbini bütünüyle işgal edemez. Öyleyse zikir olmaz ise bunlar olmayacağına göre, mutluluğun da olması mümkün değildir. Her zaman söylediğimiz gibi, Allah’ın temel hedefi; bütün insanları mutluluğa ulaştırmaktır. Mutluluğa ulaşmanın yolu ise mutlaka zikirden geçer. Çünkü zikir nefsin afetlerini azaltan, nefsin kalbindeki faziletleri çoğaltan bir özellik taşır.

Allah’ın hedefi; bir ahseni takvîm içinde yarattığı nefsi (bir takvim içerisinde (bir zaman parçası içerisinde) ahsene dönebilme özelliğinin sahibi olan nefsi) ahsen kılmaktır. Bu ahsen hedefine doğru yola çıkmayanlar, onlar, esfeli sâfilîne doğru gidecek olanlardır. Esfeli sâfilîne reddedilenler; Allah’ın emrini yerine getirmeyenler, ahsen olmak konusunda harekete geçmeyenler gider.

Allah razı olsun.