Kasas-67 ile Furkân-70 arasında illiyet rabıtasından bahsedebilir miyiz?

Artık (mürşidin önünde) tövbe eden ve (ikinci defa) âmenû olup, salih amel (nefs tezkiyesi) yapanın, bu sebeple felâha erenlerden olması umulur.


“Fakat tövbe eden yani mürşidinin önünde tövbe eden ve âmenû olup salih amel yani nefs tezkiyesi yapanın bu sebeple felâha erenlerden olması umulur.”

Bu tövbe eden kişi mürşidinin önünde tövbe etmiştir. Allah’a ulaşmayı dilediği an âmenû olmuştur. Mürşidinin önünde tövbe ettiği zaman bir defa daha âmenû olmuştur, 2. defa âmenû olmuştur.

Ancak kim (mürşidi önünde) tövbe eder (böylece kalbine îmân yazılıp, îmânı artan) mü’min olur ve salih amel (nefs tezkiyesi) yaparsa, o taktirde işte onların, Allah seyyiatlerini (günahlarını) hasenata (sevaba) çevirir. Ve Allah, Gafur’dur (günahları sevaba çevirendir), Rahîm’dir (rahmet nuru gönderendir).


“İllâ men tâbe ve âmene ve amile amelen sâlihan fe ulâike yubeddilullâhu seyyiâtihim hasenât(hasenâtin): Ama o kişi ki tövbe etmiştir. (Mürşidinin önünde ki tövbeden bahsediyor Allahû Tealâ.) ve âmenû olmuştur. (2. defa mü’min olmuştur, 2. defa âmenû olmuştur. Yani kalbine îmân yazılan mü’min olmuştur. Îmânı artan bir mü’min olmuş.) Ve nefsi salih ameller yapmaya başlamıştır. Nefsi ıslâh edici ameller yapmaya başlamıştır. O zaman Allah onlarını seyyiatini hasenata tebdil eder, hasenata çevirir.
ve kânallâhu gafûren rahîmâ(rahîmen): Ve Allah Gafur’dur Rahîm’dir.”

Hem rahmet nurunu gönderir hem de günahları sevaba çevirir. Öyleyse ikisinde de mürşidin önünde tövbe edip salih amel işleyenlerden bahsediliyor. Aralarında illiyet rabıtasından bahsedilebilir.