Bakara 156'daki Allah için olmakla, Allah'a ulaşmayı dilemek arasındaki ilişkiyi açıklar mısınız?
Anasayfa » Ana Sayfa » Hidayet » Bakara 156'daki Allah için olmakla, Allah'a ulaşmayı dilemek arasındaki ilişkiyi açıklar mısınız?
Bakara 156'daki Allah için olmakla, Allah'a ulaşmayı dilemek arasındaki ilişkiyi açıklar mısınız?
Allahû Tealâ insan adı verilen bu kuluna bir emanet vermiş. Diyor ki, Secde Suresinin 9. âyet-i kerimesinde:
“Biz ona ruhumuzdan üfürdük. Onun içine (insanın içine). Ben insanın içine ruhumdan üfürdüm." diyor.
“ve nefeha fîhi min rûhihî.”
Sonra diyor Allahû Tealâ, “Ona işitme görme ve idrak etme hassası verdik." diyor.
Öyleyse 2 tür insan yaşar. Allah için olan insanlar. Şeytan için olan insanlar. Kim Allah'a ulaşmayı dilerse dilediği andan itibaren şeytanın için yaşayan insanlardan kurtulmuştur. Şeytanın kulu olmaktan kurtulmuştur. Allah'a kul olmuştur. İşte Zumer Suresinin 17. âyet-i kerimesi Allahû Tealâ buyuruyor:
“Onlar Allah'a ulaşmayı dilediler. Ve taguta (insan ve cin şeytanlara) kul olmaktan kendilerini kurtardılar. Onlara müjdeler vardır. Kullarımı müjdele!" diyor Allahû Tealâ.
Yani tagutun kulu olan sahâbe tagutun kulu olmaktan kurtulmuş. Allah onlar için kullarım dediğine göre, Allah'a kulu olmayı başarmışlar. Neyle? Allah'a yönelmekle (Allah'a ulaşmayı dilemekle).
Öyleyse ondan evvel niçin yaşıyorlardı? Nefsleri için. Nefslerine hâkim olan tagut olduğu için, tagutun kulu idiler, tagut için yaşıyorlardı. Sonra Allah için oldular. Allah'a yöneldiler. Sonra da Allah'a ulaştılar (hidayete erdiler). Sonra bütün emanetlerini Allah'a teslim ettiler. Gerçek anlamda Allah için yaşamaya başladılar. Daha Allah'a ulaşmayı dilediğiniz andan itibaren taguta kul olmaktan kurtulursunuz, Allah'a kul olursunuz. Bu konunun başlığıdır ve bu noktadan itibaren artık Allah içinsiniz.
Kim Allah'a ulaşmayı dilemezse o hep şeytan için yaşayan, insan ve cin şeytanların kulu olan bir insandır. Allahû Tealâ diyor ki:
“Sakın şeytanın adımlarına tâbî olmayın. Kim şeytanın adımlarına tâbî olursa, o şeytanın adımlarına tâbî olan kişi münkerle ve fuhuşla emrolunur.”
Allah'a ulaşmayı dilemedikçe bütün insanlar münkerle ve fuhuşla emrolunurlar. Kim münker ve fuhuşu gerçekleştiriyorsa, o tagutun adımlarına tâbîdir. Tagutun kuludur, tagut için yaşar. Kim Allah'a ulaşmayı dilerse, o noktadan itibaren Allah'ın kulu olur ve Allah için yaşamaya başlar, hem de Allah'ın dostu olur. Bakara Suresinin 257. âyet-i kerimesinde:
"allâhu velîyyullezîne âmenû, yuhricuhum minez zulumâti ilen nûr (nûri)" diyor.
“Allah, âmenû olanların dostudur, onları zulmetten nura çıkarır.”
Öyleyse Allah, âmenû olanlar (Allah'a ulaşmayı dileyenler) Allah için olanlardır. Allah'ın dostlarıdır, Allah da onların dostlarıdır. Sadece Allah'a ulaşma dileğinin sahibi olanlar Allah için olanlardır.
32/SECDE-9: Summe sevvâhu ve nefeha fîhi min rûhihî ve ceale lekumus sem’a vel ebsâra vel ef’idete, kalîlen mâ teşkurûn(teşkurûne).
Sonra (Allah), onu dizayn etti ve onun içine (vechin, fizik vücudun içine) ruhundan üfürdü ve sizler için sem’î (işitme hassası), basar (görme hassası) ve fuad (idrak etme hassası) kıldı. Ne kadar az şükrediyorsunuz.“Biz ona ruhumuzdan üfürdük. Onun içine (insanın içine). Ben insanın içine ruhumdan üfürdüm." diyor.
“ve nefeha fîhi min rûhihî.”
Sonra diyor Allahû Tealâ, “Ona işitme görme ve idrak etme hassası verdik." diyor.
Öyleyse 2 tür insan yaşar. Allah için olan insanlar. Şeytan için olan insanlar. Kim Allah'a ulaşmayı dilerse dilediği andan itibaren şeytanın için yaşayan insanlardan kurtulmuştur. Şeytanın kulu olmaktan kurtulmuştur. Allah'a kul olmuştur. İşte Zumer Suresinin 17. âyet-i kerimesi Allahû Tealâ buyuruyor:
39/ZUMER-17: Vellezînectenebût tâgûte en ya’budûhâ ve enâbû ilâllâhi lehumul buşrâ, fe beşşir ibâdi.
Ve onlar ki; taguta (insan ve cin şeytanlara) kul olmaktan içtinap ettiler (kaçındılar, kendilerini kurtardılar). Çünkü Allah’a yöneldiler (Allah’a ulaşmayı dilediler). Onlara müjdeler vardır. Öyleyse kullarımı müjdele! “Onlar Allah'a ulaşmayı dilediler. Ve taguta (insan ve cin şeytanlara) kul olmaktan kendilerini kurtardılar. Onlara müjdeler vardır. Kullarımı müjdele!" diyor Allahû Tealâ.
Yani tagutun kulu olan sahâbe tagutun kulu olmaktan kurtulmuş. Allah onlar için kullarım dediğine göre, Allah'a kulu olmayı başarmışlar. Neyle? Allah'a yönelmekle (Allah'a ulaşmayı dilemekle).
Öyleyse ondan evvel niçin yaşıyorlardı? Nefsleri için. Nefslerine hâkim olan tagut olduğu için, tagutun kulu idiler, tagut için yaşıyorlardı. Sonra Allah için oldular. Allah'a yöneldiler. Sonra da Allah'a ulaştılar (hidayete erdiler). Sonra bütün emanetlerini Allah'a teslim ettiler. Gerçek anlamda Allah için yaşamaya başladılar. Daha Allah'a ulaşmayı dilediğiniz andan itibaren taguta kul olmaktan kurtulursunuz, Allah'a kul olursunuz. Bu konunun başlığıdır ve bu noktadan itibaren artık Allah içinsiniz.
Kim Allah'a ulaşmayı dilemezse o hep şeytan için yaşayan, insan ve cin şeytanların kulu olan bir insandır. Allahû Tealâ diyor ki:
“Sakın şeytanın adımlarına tâbî olmayın. Kim şeytanın adımlarına tâbî olursa, o şeytanın adımlarına tâbî olan kişi münkerle ve fuhuşla emrolunur.”
Allah'a ulaşmayı dilemedikçe bütün insanlar münkerle ve fuhuşla emrolunurlar. Kim münker ve fuhuşu gerçekleştiriyorsa, o tagutun adımlarına tâbîdir. Tagutun kuludur, tagut için yaşar. Kim Allah'a ulaşmayı dilerse, o noktadan itibaren Allah'ın kulu olur ve Allah için yaşamaya başlar, hem de Allah'ın dostu olur. Bakara Suresinin 257. âyet-i kerimesinde:
2/BAKARA-257: Allâhu velîyyullezîne âmenû, yuhricuhum minez zulumâti ilân nûr(nûri), vellezîne keferû evliyâuhumut tâgûtu yuhricûnehum minen nûri ilâz zulumât(zulumâti), ulâike ashâbun nâr(nâri), hum fîhâ hâlidûn(hâlidûne).
Allah, âmenû olanların (Allah’a ulaşmayı dileyenlerin) dostudur, onları (onların nefslerinin kalplerini) zulmetten nura çıkarır. Ve kâfirlerin dostları taguttur (onlar, şeytanı dost edinirler, şeytan kimseye dost olmaz), onları (onların nefslerinin kalplerini) nurdan zulmete çıkarırlar. İşte onlar, ateş ehlidir. Onlar, orada ebedî kalacak olanlardır."allâhu velîyyullezîne âmenû, yuhricuhum minez zulumâti ilen nûr (nûri)" diyor.
“Allah, âmenû olanların dostudur, onları zulmetten nura çıkarır.”
Öyleyse Allah, âmenû olanlar (Allah'a ulaşmayı dileyenler) Allah için olanlardır. Allah'ın dostlarıdır, Allah da onların dostlarıdır. Sadece Allah'a ulaşma dileğinin sahibi olanlar Allah için olanlardır.
