Bazı kardeşlerimiz tâbiiyetin gerçekleştirilmesinde el öpmenin gereksiz olduğuna inanıyorlar. Bu konuda ne buyurursunuz?

En gerekli olan şey odur. Onların gereksiz zannettiği şey. Çünkü kim mürşidine tâbî olursa o, onun elini öptüğü için cereyan mürşidden müride mutlaka ulaşır. Peki, o mürşide kimden gelmiştir? Kendi mürşidinden. O mürşide kimden gelmiştir? Kendi mürşidinden. Geriye doğru gittiğimiz zaman en başa geliyoruz, Peygamber Efendimiz (S.A.V) zamanında yaşayan Allah dostlarına, Müslümanlara; Peygamber Efendimiz (S.A.V)’in elini öpmekle o cereyan geçiyor. O tarihten bu tarafa bütün el vermeye yetkili olan insanlar tarafından tâbiiyet mutlaka onlara da geçiyor. Ve geçen zaman parçaları içinde milyonlarca insan bu hedefe ulaşmış durumdalar yani ruhlarını dünya hayatını yaşarken Allah'a ulaştırmaya. Allahû Tealâ, bunu farz kılıyor.

Düşünün; niçin acaba dînimize İslâm dîni demişler? İslâm, teslim olan, mânâsı bu. Öyleyse hepimiz Allah'a teslim olmak mecburiyetindeyiz. Ruhumuzu, fizik bedenimizi, nefsimizi ve irademizi Allah'a teslim etmekle vazifeliyiz ve bunu mutlaka bir mürşide tâbî olarak gerçekleştirmekle hepimiz vazifeliyiz. Hepimiz böyle yaptık, mürşidimize ulaştık ve tâbî olduk. Siz de bizlere, bugünkü mürşidlere ulaşacaksınız ve tâbî olacaksınız ancak tâbiiyetle beraber, o zaman ancak ruhunuz vücudunuzdan ayrılarak Allah'a doğru yola çıkacak. 7-8 aylık bir devrenin sonunda (bu henüz tâbî olmamış olanlara sesleniyoruz), onların da ruhu mutlaka Allah'a ulaşacaktır, Allah tarafından ulaştırılacaktır. Ve bu kişi de ermiş evliya olacaktır.

Allah razı olsun.