Şefaat nasıl oluşur?
Allahû Tealâ Nisâ-64'te şefaati anlatıyor:
Diyor ki: "O nefslerine zulmedenler sana gelselerdi habibim. Onlar, onları affetmemiz için Bize ulaşsalardı, sen de onların affı için talepte bulunsaydın, Allahû Tealâ'nın her iki talebi de yerine getirdiğini görecektin.” Yani kişiler Allah'tan af diliyorlar, günahlarının örtülmesini af edilmesini diliyorlar, Allahû Tealâ onu kabul ediyor bu 1. af. Peygamber Efendimiz (S.A.V) talepte bulunuyor, 2. defa af ediyor, Allahû Tealâ. Yani günahlarını evvelâ örtüyor, sonra da bir defa daha o kadar derecat vererek günahlarını sevaba çeviriyor. İşte Furkân Suresinin 70. âyet-i kerimesinde:
“Allah tövbe edipte nefs tezkiyesine başlayanların günahlarını sevaba çevirir. Seyyiatlerini hasenata çevirir." diyor. Allah razı olsun. İşte günahların sevaba çevrilmesi şefaatin gerçekleşmesidir. Bu dünya hayatında tahakkuk eder. Bir defa daha altını çizerek söyleyelim; "Kıyâmet gününde Peygamber Efendimiz (S.A.V) bize nasıl olsa şefaat edecek, cehennemden paçayı kurtaracağız." diyenler! Böyle bir şeyin mümkün olmadığını, şefaatin kıyâmet günü hiç bir zaman gerçekleşmesinin mümkün olmadığını net olarak bilmeliler.
4/NİSÂ-64: Ve mâ erselnâ min resûlin illâ li yutâa bi iznillâh(iznillâhi). Ve lev ennehum iz zalemû enfusehum câûke festagferûllâhe vestagfera lehumur resûlu le vecedûllâhe tevvâben rahîmâ(rahîmen).
Ve Biz, (hiç) bir resûlü, Allah’ın izniyle kendilerine itaat edilmesinden başka birşey için göndermedik. Ve onlar nefslerine zulmettikleri zaman, eğer sana gelselerdi, böylece Allah’tan mağfiret dileselerdi ve Resûl de onlar için mağfiret dileseydi, mutlaka Allah’ı, (iki tarafın da) tövbelerini (onların tövbesini ve Resûl’ün mağfiret talebini) kabul eden ve rahmet edici olarak bulurlardı. Diyor ki: "O nefslerine zulmedenler sana gelselerdi habibim. Onlar, onları affetmemiz için Bize ulaşsalardı, sen de onların affı için talepte bulunsaydın, Allahû Tealâ'nın her iki talebi de yerine getirdiğini görecektin.” Yani kişiler Allah'tan af diliyorlar, günahlarının örtülmesini af edilmesini diliyorlar, Allahû Tealâ onu kabul ediyor bu 1. af. Peygamber Efendimiz (S.A.V) talepte bulunuyor, 2. defa af ediyor, Allahû Tealâ. Yani günahlarını evvelâ örtüyor, sonra da bir defa daha o kadar derecat vererek günahlarını sevaba çeviriyor. İşte Furkân Suresinin 70. âyet-i kerimesinde:
25/FURKÂN-70: İllâ men tâbe ve âmene ve amile amelen sâlihan fe ulâike yubeddilullâhu seyyiâtihim hasenât(hasenâtin), ve kânallâhu gafûran rahîmâ(rahîmen).
Ancak kim (mürşidi önünde) tövbe eder (böylece kalbine îmân yazılıp, îmânı artan) mü’min olur ve salih amel (nefs tezkiyesi) yaparsa, o taktirde işte onların, Allah seyyiatlerini (günahlarını) hasenata (sevaba) çevirir. Ve Allah, Gafur’dur (günahları sevaba çevirendir), Rahîm’dir (rahmet nuru gönderendir).“Allah tövbe edipte nefs tezkiyesine başlayanların günahlarını sevaba çevirir. Seyyiatlerini hasenata çevirir." diyor. Allah razı olsun. İşte günahların sevaba çevrilmesi şefaatin gerçekleşmesidir. Bu dünya hayatında tahakkuk eder. Bir defa daha altını çizerek söyleyelim; "Kıyâmet gününde Peygamber Efendimiz (S.A.V) bize nasıl olsa şefaat edecek, cehennemden paçayı kurtaracağız." diyenler! Böyle bir şeyin mümkün olmadığını, şefaatin kıyâmet günü hiç bir zaman gerçekleşmesinin mümkün olmadığını net olarak bilmeliler.
