Âli İmrân Suresinin 200. âyet-i kerimesinde belirtilen rabıta ile felâha erme arasındaki ilişkiyi açıklar mısınız?

Ey âmenû olanlar (ölmeden önce, ruhlarını Allah'a ulaştırmayı dileyenler)! Sabredin ve sabır sahibi olun! Ve râbıta kuranlar olun (râbıta kurun)! Ve Allah'a karşı takva sahibi olun! Umulur ki böylece siz felâha erersiniz.


ya eyyuhellezîne âmenusbirû: Ey âmenû olanlar, sabredin.
ve sâbirû: Ve sabrın sahibi olun.
ve râbitû: Ve râbıta yapın.
vettekûllâhe leallekum tuflihûn(tuflihûne): Ve takva sahibi olun, felâha erin.

Burada “sâbirû” kelimesini yerli yerine oturtalım. “âmenusbirû” ile “sâbirû” aynı şey değil. Secde-24’e dönüyoruz.  Ne diyordu Allahû Tealâ?

Ve onlardan, emrimizle hidayete erdiren imamlar kıldık, sabır sahibi oldukları ve âyetlerimize (Hakk’ul yakîn seviyesinde) yakîn hasıl etmiş oldukları için.


“saberû” ve burada da “âmenusbirû” ve “sâbirû" geçiyor.

Sâbirû olmak demek, sabrın sahibi olmak demek. Sâberû olmak demek, yerlerin melekûtunu görmek,  göklerin melekûtunu görmek ve birincisinde 7 mertebe, ikincisinde 7 mertebe daha ve salâh makamında da 5 mertebe daha nefsin kalbi müzeyyen olarak o kişinin iradesini teslim ettiği noktadaki sabır durumu. Allah'ın Zat’ını da gördükten sonraki sabır durumu. Bu, buradaki felâh öyle bir felâh ki bu felâh, sonuncu felâh. İradenin teslimini de içeriyor. İkisi de sabretmek değil. İkincisi öyle bir sabır ki, bihakkın takvanın sabrı. 19 defa sabırsızlık afeti yok olduktan sonra, 19 mertebe daha kişinin nefsinin kalbinin müzeyyen olması hali. Bu noktadaki bir olaydan bahsediyoruz. Burası Âli İmrân- 200’deki rabıta, felâhın son kademesini ifade eder. Yani burada rabıta tabiî bir olaydır. Artık kişinin Allah ile Allah’ı görerek rabıta kurması. Burada eğer derse ki: “Ey îmân edenler! Sabredin, direnin, rabıta kurun. Bu makamın ifadesi değildir bu. Burada felâha ermek, salâh makamının 5. kademesinin felâhıdır. İradenin de teslimini içerir ve sabrın sahibi olmak değil, öyle bir sabrın sahibi olmak ki 19 mertebe müzeyyen olmuş bir sabır. Âli İmrân Suresinin 200. âyet-i kerimesi, son felâhı içerir. Yani iradenin Allah’a teslimini.