Âyete bakıyoruz. Tevbe-126’ya evvelâ:
9/TEVBE-126: E ve lâ yerevne ennehum yuftenûne fî kulli âmin merraten ev merrateyni summe lâ yetûbûne ve lâ hum yezzekkerûn(yezzekkerûne).
Ve onlar, senede bir veya iki kere imtihan edildiklerini görmüyorlar mı? Sonra tövbe etmiyorlar (Allah’a yönelmiyorlar) ve onlar zikir yapmıyorlar (Allah’ın ismini ardarda tekrar etmiyorlar).
“Ve onlar, senede bir veya iki kere imtihan edildiklerini görmüyorlar mı? Sonra tövbe etmiyorlar. Ve zikir yapmıyorlar.”
Yani tövbe etmek; Allah'a yönelmemek. “Ve zikrini yapmıyorlar. Allah'ı zikretmiyorlar.” Tövbe etseler zikrin kendileri için mutlak bir farziyet olduğunu bilecekler, öğrenecekler ve gereğini yapacaklar ama yapmıyorlar. Her musîbette Allahû Tealâ insanları aslında Kendisine davet ediyor. Bu davetin muhtevasında herşey gizlenmiş durumda. Eğer insanlar bu davete uyarak Allah'a ulaşmayı dileseler, zaten bütün problemleri bitecek. Diledikleri andan itibaren Allah'ın cennetinin sahibi olacaklar.