Kur’ân-ı Kerim’de: “Allah rahmetini dilediğine tahsis eder.” diyor. Allah’ın diledikleri kimlerdir?

Allah’ın diledikleri, Allah’a ulaşmayı dileyenlerdir. Kim ruhunu Allah’a ulaştırmayı diliyorsa o kişi, Allahû Tealâ tarafından o hedefe ulaştırılır.

Çünkü Kur’ân-ı Kerim’de Allahû Tealâ diyor ki:

42/ŞÛRÂ-13: Şeraa lekum mined dîni mâ vassâ bihî nûhan vellezî evhaynâ ileyke ve mâ vassaynâ bihî ibrâhîme ve mûsâ ve îsâ, en ekîmûd dîne ve lâ teteferrakû fîhi, kebure alâl muşrikîne mâ ted’ûhum ileyhi, allâhu yectebî ileyhi men yeşâu ve yehdî ileyhi men yunîb(yunîbu).

(Allah) dînde, onunla Hz. Nuh’a vasiyet ettiği (farz kıldığı) şeyi (şeriati); “Dîni ikame edin (ayakta, hayatta tutun) ve onda (dînde) fırkalara ayrılmayın.” diye Hz. İbrâhîm’e, Hz. Musa’ya ve Hz. İsa’ya vasiyet ettiğimiz şeyi Sana da vahyederek, size de şeriat kıldı. Senin onları, kendisine çağırdığın şey (Allah’a ulaşmayı dileme) müşriklere zor geldi. Allah, dilediğini Kendisine seçer ve O’na yöneleni, Kendisine ulaştırır (ruhunu hayatta iken Kendisine ulaştırır).

“Kim Bize ulaşmayı dilerse Biz onu Kendimize ulaştırırız.” diyor.

“Kim Bana ulaşmayı dilerse Ben onu Kendime ulaştırırım.” diyor Allahû Tealâ. Öyleyse açık ve kesin bir olayla karşı karşıyayız. Ruhun Allah’a ulaşması kişinin kendi kendine yapabileceği bir olay değildir. Mutlaka mürşidine tâbî olması gerekir ki; ruhu vücudunu terkedebilsin de Allah’a doğru yola çıkabilsin. 7-8 aylık bir devre de bu konu için yeterlidir. Mürşidine tâbî olan bir kişinin, tâbiiyetten sonraki 7-8 aylık devrenin sonunda ruhu Allah’a ulaşır. O kişi ermiş evliya olur. Normal standartlarda olay budur.

Allah razı olsun.