Neden insanın doğasında şiddet var, bunu açıklar mısınız?
Anasayfa » Ana Sayfa » İnsanlar Arası İlişkiler » Neden insanın doğasında şiddet var, bunu açıklar mısınız?
Neden insanın doğasında şiddet var, bunu açıklar mısınız?
Ben Londra’dan hayvan sever bir hanımım. Kendim gelemedim ama arkadaşlarıma sorularımı verdim. Neden insanın doğasında şiddet var, bunu açıklar mısınız?
İnsanın nefsinde afetler var. Bütün insanlarda var. Öfke, kin, kıskançlık, haset filan... Bunlardan bir tanesi de öfke. Öfke de insanlara göre çeşitli seviyelerde yüksek veya alçak olabilir. Ve bunun arkasında da kişi şiddete başvurabilir. O zaman ne olur? Kişi o zaman derecat kaybeder. Başkasına kim zarar verirse -davranış biçimleri itibariyle- o kişi başkalarına zulmeden bir insandır. Ve insanın tabiatında öfke afeti vardır. Bazılarında çok şiddetlidir, bazılarında az şiddetlidir. Ama kim nefs tezkiyesi yaparsa nefsinin afetleri -öfke afeti meselâ- yarıya mutlaka iner. Kim nefsini tasfiye ederse (afetlerden korursa, %100 afetleri yok ederse, daimî zikre ulaşıp) o zaman o kişinin nefsindeki öfke afeti sıfıra çok yakın bir hale gelir.
Mevlâna Hazretleri, Hz. Yusuf, diğer evliyalar et yemişler mi?
Evet, yemişler.
“Ve Hz. Ali demiş ki: “Midenizi mezarlığa çevirmeyin.” Böyle bir şey doğru olabilir mi? “
Olabilir. Hz. Ali bunu demiş olabilir. Ben şimdiye kadar duymadım böyle bir söz söylediğini Hz. Ali’nin. Ama mademki siz diyorsunuz, mutlaka söylemiştir. Güzel. Yani “Et yemeyin.” demek istiyor o zaman. Aslında modern tıbbın bütün işaretleri de aynı istikamette geliyor. Et yememek güzel olabilir. Yalnız bir husus var. Allahû Tealâ kurbanı kesmeyi farz kılmış. Ve etinin hem kendimiz tarafından yenmesini hem de başkalarına -özellikle fakirlere- dağıtılmasını emrediyor. Biz, bu kadarını söylüyoruz. Düşünmek sizin işiniz. Allah razı olsun.
İnsanın nefsinde afetler var. Bütün insanlarda var. Öfke, kin, kıskançlık, haset filan... Bunlardan bir tanesi de öfke. Öfke de insanlara göre çeşitli seviyelerde yüksek veya alçak olabilir. Ve bunun arkasında da kişi şiddete başvurabilir. O zaman ne olur? Kişi o zaman derecat kaybeder. Başkasına kim zarar verirse -davranış biçimleri itibariyle- o kişi başkalarına zulmeden bir insandır. Ve insanın tabiatında öfke afeti vardır. Bazılarında çok şiddetlidir, bazılarında az şiddetlidir. Ama kim nefs tezkiyesi yaparsa nefsinin afetleri -öfke afeti meselâ- yarıya mutlaka iner. Kim nefsini tasfiye ederse (afetlerden korursa, %100 afetleri yok ederse, daimî zikre ulaşıp) o zaman o kişinin nefsindeki öfke afeti sıfıra çok yakın bir hale gelir.
Mevlâna Hazretleri, Hz. Yusuf, diğer evliyalar et yemişler mi?
Evet, yemişler.
“Ve Hz. Ali demiş ki: “Midenizi mezarlığa çevirmeyin.” Böyle bir şey doğru olabilir mi? “
Olabilir. Hz. Ali bunu demiş olabilir. Ben şimdiye kadar duymadım böyle bir söz söylediğini Hz. Ali’nin. Ama mademki siz diyorsunuz, mutlaka söylemiştir. Güzel. Yani “Et yemeyin.” demek istiyor o zaman. Aslında modern tıbbın bütün işaretleri de aynı istikamette geliyor. Et yememek güzel olabilir. Yalnız bir husus var. Allahû Tealâ kurbanı kesmeyi farz kılmış. Ve etinin hem kendimiz tarafından yenmesini hem de başkalarına -özellikle fakirlere- dağıtılmasını emrediyor. Biz, bu kadarını söylüyoruz. Düşünmek sizin işiniz. Allah razı olsun.
