Başkaları için yaşamak Allah’ın zaten temel emridir.
O insanın sadece kendisini kurtarmayı değil; kendisinin dışındaki başka insanları da kurtarmayı hedef edindiğini gösteren en sağlam delildir. Ve kişi böyle bir hedefe kendisini adadı mı insanları daha çok, daha çok, daha çok sevmeye başlar. Sevgisini ispat edecek davranışları da giderek artar. Onun başkalarını ne kadar sevdiğini ispat eden davranışları, başkalarının da onu sevmesinin temelini teşkil eder. Ve taraflardan ikisi de birbirini seveceklerdir. Bu neyi ifade eder? İki tarafın da mutluluğunu.
İşte Allahû Tealâ bu sebeplerle insanların mutlu olmasını vücuda getiriyor. Onları seviyor. En çok sevdiği insandır. Onun için insana ruh vermiştir ki; o ruhu insanlar hayattayken kendisine ulaştırsınlar da ‘ermiş evliya olsunlar’ diye.
Allah razı olsun.