Bakara Suresinin 156. âyet-i kerimesi ve Zariyat Suresi 56. âyet-i kerimesi arasında bir ilişki var mıdır?” Allah'a kul olmak, Allah için olmaktır ve bu ancak Allah'a ulaşmayı talep edip, O’na ulaşmakla mümkündür diyebilir miyiz?
Anasayfa » Ana Sayfa » Allah'a Ulaşmayı Dilemek » Bakara Suresinin 156. âyet-i kerimesi ve Zariyat Suresi 56. âyet-i kerimesi arasında bir ilişki var mıdır?” Allah'a kul olmak, Allah için olmaktır ve bu ancak Allah'a ulaşmayı talep edip, O’na ulaşmakla mümkündür diyebilir miyiz?
Bakara Suresinin 156. âyet-i kerimesi ve Zariyat Suresi 56. âyet-i kerimesi arasında bir ilişki var mıdır?” Allah'a kul olmak, Allah için olmaktır ve bu ancak Allah'a ulaşmayı talep edip, O’na ulaşmakla mümkündür diyebilir miyiz?
Hayır, diyemeyiz. Çünkü Allah'a ulaşmayı dilediğimiz anda Allah'a kul oluyoruz. Allah'a ulaşmayı dilediğimiz anda bu olay gerçekleşir. İşte Allahû Tealâ son derece açık olarak söylüyor Zümer Suresi 17. âyet-i kerimede:
“Onlar, yani sahâbe şeytana kul olmaktan kendilerini kurtardılar, içtinap ettiler, kaçındılar, kendilerini kurtardılar.”
39/ZUMER-17: Vellezînectenebût tâgûte en ya’budûhâ ve enâbû ilâllâhi lehumul buşrâ, fe beşşir ibâdi.
Ve onlar ki; taguta (insan ve cin şeytanlara) kul olmaktan içtinap ettiler (kaçındılar, kendilerini kurtardılar). Çünkü Allah’a yöneldiler (Allah’a ulaşmayı dilediler). Onlara müjdeler vardır. Öyleyse kullarımı müjdele! “Onlar, yani sahâbe şeytana kul olmaktan kendilerini kurtardılar, içtinap ettiler, kaçındılar, kendilerini kurtardılar.”
Niçin? Allah'a ulaşmayı diledikleri için, Allah'a ulaşmayı dilediler ve şeytana, taguta, insan ve cin şeytanlara kul olmaktan içtinap ettiler, kendilerini kurtardılar.
“Onlara müjdeler vardır, kullarımı müjdele.” diyor Allahû Tealâ.
Demek ki, sahâbe de başlangıçta herkes gibi tagutun kuluymuş. Herkes doğuşundan itibaren tagut tarafından devamlı emir alır. Münkerle ve fuhuşla emredilir, devamlı bir vetiredir bu devamlı olarak münkerle ve fuhuşla emredilir insanlar.
Öyleyse neden bahsediyoruz sevgili kardeşlerim? Tagut tarafından emrolunmaktan insanın kurtulduğu yer; tagutun dostu iken Allah'ın dostu olduğu, tagutun kulu iken Allah'ın kulu olduğu nokta, bu nokta Allah'a ulaşma noktası değildir Allah'a ulaşmayı dileme noktasıdır. Dilediğiniz anda taguta kul olmaktan kurtuldunuz, dilediğiniz anda taguta dost olmaktan kurtuldunuz, Allah'ın dostu oldunuz. Tagutun kulu olmaktan nerde kurtulduğunuzu söyledik Zümer Suresi 17. âyet-i kerimede, Allah'a ulaşmayı dilediğiniz anda tagutun kulu olmaktan kurtuluyorsunuz.
“Onlara müjdeler vardır, kullarımı müjdele.” diyor Allahû Tealâ.
Demek ki, sahâbe de başlangıçta herkes gibi tagutun kuluymuş. Herkes doğuşundan itibaren tagut tarafından devamlı emir alır. Münkerle ve fuhuşla emredilir, devamlı bir vetiredir bu devamlı olarak münkerle ve fuhuşla emredilir insanlar.
Öyleyse neden bahsediyoruz sevgili kardeşlerim? Tagut tarafından emrolunmaktan insanın kurtulduğu yer; tagutun dostu iken Allah'ın dostu olduğu, tagutun kulu iken Allah'ın kulu olduğu nokta, bu nokta Allah'a ulaşma noktası değildir Allah'a ulaşmayı dileme noktasıdır. Dilediğiniz anda taguta kul olmaktan kurtuldunuz, dilediğiniz anda taguta dost olmaktan kurtuldunuz, Allah'ın dostu oldunuz. Tagutun kulu olmaktan nerde kurtulduğunuzu söyledik Zümer Suresi 17. âyet-i kerimede, Allah'a ulaşmayı dilediğiniz anda tagutun kulu olmaktan kurtuluyorsunuz.
Peki, taguta dost olmaktan nerde kurtuluyoruz? Aynı noktada, işte Bakara Suresi 157. âyet-i kerimede Allahû Tealâ buyuruyor:
Allahû Tealâ diyor ki: “Allah âmenû olanların, Allah'a ulaşmayı dileyen mü'minlerin dostudur.”
Allah'a ulaşmayı dileyen kişi mü'min olabilir, ondan evvel mü'min sayılmıyor. Öyleyse Allah mü'minlerin dostudur, Allah'a ulaşmayı dileyenlerin dostudur yani Allah'a inananlardan mü'min olabilenler, Allah'a ulaşmayı dileyenlerdir.
2/BAKARA-257: Allâhu velîyyullezîne âmenû, yuhricuhum minez zulumâti ilân nûr(nûri), vellezîne keferû evliyâuhumut tâgûtu yuhricûnehum minen nûri ilâz zulumât(zulumâti), ulâike ashâbun nâr(nâri), hum fîhâ hâlidûn(hâlidûne).
Allah, âmenû olanların (Allah’a ulaşmayı dileyenlerin) dostudur, onları (onların nefslerinin kalplerini) zulmetten nura çıkarır. Ve kâfirlerin dostları taguttur (onlar, şeytanı dost edinirler, şeytan kimseye dost olmaz), onları (onların nefslerinin kalplerini) nurdan zulmete çıkarırlar. İşte onlar, ateş ehlidir. Onlar, orada ebedî kalacak olanlardır.Allahû Tealâ diyor ki: “Allah âmenû olanların, Allah'a ulaşmayı dileyen mü'minlerin dostudur.”
Allah'a ulaşmayı dileyen kişi mü'min olabilir, ondan evvel mü'min sayılmıyor. Öyleyse Allah mü'minlerin dostudur, Allah'a ulaşmayı dileyenlerin dostudur yani Allah'a inananlardan mü'min olabilenler, Allah'a ulaşmayı dileyenlerdir.
Kişi Allah'a ulaşmayı dilemiyor ama Allah'a inanıyor, Kur'ân-ı Kerim’de o kişi mü'min adı ile anılmıyor ne yazık ki, küfür sahiplerinin içinde görünüyor, delâlette görünüyor, hüsranda görünüyor, gideceği yerin mutlaka cehennem olduğunu söylüyor Allahû Tealâ. Şeytanın ve tagutun dostu, şeytanın ve tagutun kulu olduğu da bunların cabası.
Öyleyse Zariyat Suresi 56. âyet-i kerime:
“Biz insanları ve cinleri başka bir şey için değil Bize kul olsunlar diye yarattık. Bize ulaşmayı dilesinler diye.”
Ne olur dilerlerse? Mutlaka Allah onları Kendisine ulaştıracak. Mürşidine ulaştığı zaman bir üst seviye kulluğa, Allah’a ruhunu ulaştırdığı zaman kişi daha üst seviye kulluğa ulaşacak.
51/ZÂRİYÂT-56: Ve mâ halaktul cinne vel inse illâ li ya'budûni.
Ve Ben, insanları ve cinleri (başka bir şey için değil, sadece) Bana kul olsunlar diye yarattım.“Biz insanları ve cinleri başka bir şey için değil Bize kul olsunlar diye yarattık. Bize ulaşmayı dilesinler diye.”
Ne olur dilerlerse? Mutlaka Allah onları Kendisine ulaştıracak. Mürşidine ulaştığı zaman bir üst seviye kulluğa, Allah’a ruhunu ulaştırdığı zaman kişi daha üst seviye kulluğa ulaşacak.
