Misyonerlikle ilgili düşünceleriniz nelerdir?
Misyonerlikle ilgili düşünceleriniz nelerdir?
Bugünlerde Osmaniye’de misyonerlik faaliyetlerinin olduğu söyleniyor. Sizin misyonerlikle ilgili düşünceleriniz nelerdir? Allah razı olsun.
Sevgili kardeşlerim! Misyonerlerin hiçbir şekilde görev yapamadıkları bir devre geçirdi Osmanlılar. En aşağı 384 yıl, yaklaşık olarak 400 yıl. Neden? Osmanlı, misyonerlik faaliyetlerine engel mi oldu? Hayır, engel olması gerekmiyordu. Çünkü Osmanlı’nın hoşgörüsü, bütün dînlerin mensuplarına eşit muamaele edişi, bütün dînlerin mensuplarını kayırması, onların ibadethanelerini yapmak için devletin yardım etmesi, herkese eşit muamele, Osmanlı boyunca devam etti. Yabancılar Osmanlı’ya hayrandılar. İslâm’a da hayrandılar. Bu arada İslâm’a milyonlarca insanın girişi söz konusu oldu, devirler boyunca. Osmanlı hayranlık uyandırmıştı.
Şimdi ne oldu? İslâm ülkeleri dünyanın en geri ülkeleri oldular. Tabiî yabancılara da kapı açıldı. Onlar, dünyanın her tarafında misyonerlik faaliyetlerinde bulunuyorlar. Bu aslında bizim geri kalmışlığımızın, dînimizi unutmanın bir nevi cezasıdır. Ne zaman aklımızı başımıza toplayıp da Kur’ân’daki dînimizi öğrenirsek, dünya üzerinde gene bir numaralı ülke olacaktır Osmanlılar. Türkiye Cumhuriyeti aslında bir Osmanlı Türk Cumhuriyeti’dir. Çünkü Osmanlı’nın başka bir mirascısı yok. Sadece bu ülke; Türkiye.
Öyleyse misyonerlik faaliyetlerine o insanların devam edebilmeleri, bizim zaafımızdan kaynaklanıyor. Biz İslâm’ı yaşayanların zaafından kaynaklanıyor. İslâm yaşanmıyor sevgili kardeşlerim! Ve de onlar da fırsattan istifade misyonerlik faaliyetlerinde bulunuyorlar, dünyanın her tarafında. Ne zaman aklımızı başımıza toplarsak, İslâm’ı yaşamaya başlarsak, o zaman onlar bizim aramıza katılacaklardır. Hristiyanlığı, dünyadaki üstün olan ülkeler (ilimde, teknikte) hrıstiyan ülkeler olduğu için onlar bir kendilerine pay çıkarıyorlar bu işten ve de bizim ülkemizde de bütün dünyada da misyonerlik faaliyetlerini sürdürüyorlar. Aslında bu tecviz edilemez. Buna cevaz verilemez ama ülkenin kanunlarına göre bir suç da değildir. Zaten bizim ülkemizde suç olan sadece İslâm’ı yaşamaktır. Başörtülü hanımlar üniversiteye alınmaz. Ama bir haham, bir papaz dilediği kıyafetle Türkiye’de dolaşır. Eğer biz, bırakınız sokakta dolaşmayı; camimizde, kendi camimizde başımızda sarıkla, sırtımızda cübbeyle namaz kıldırmışsak, bizim hakkımızda dava açılır. Burada çok büyük terslik var sevgili kardeşlerim!
Öyleyse ne zaman İslâm yaşanırsa o zaman misyonerlikten kimsenin korkusu kalmaz. İşte biz, o yaşanması lâzımgelen İslâm’ın bugünkü temsilcisiyiz.
Sevgili kardeşlerim! Misyonerlerin hiçbir şekilde görev yapamadıkları bir devre geçirdi Osmanlılar. En aşağı 384 yıl, yaklaşık olarak 400 yıl. Neden? Osmanlı, misyonerlik faaliyetlerine engel mi oldu? Hayır, engel olması gerekmiyordu. Çünkü Osmanlı’nın hoşgörüsü, bütün dînlerin mensuplarına eşit muamaele edişi, bütün dînlerin mensuplarını kayırması, onların ibadethanelerini yapmak için devletin yardım etmesi, herkese eşit muamele, Osmanlı boyunca devam etti. Yabancılar Osmanlı’ya hayrandılar. İslâm’a da hayrandılar. Bu arada İslâm’a milyonlarca insanın girişi söz konusu oldu, devirler boyunca. Osmanlı hayranlık uyandırmıştı.
Şimdi ne oldu? İslâm ülkeleri dünyanın en geri ülkeleri oldular. Tabiî yabancılara da kapı açıldı. Onlar, dünyanın her tarafında misyonerlik faaliyetlerinde bulunuyorlar. Bu aslında bizim geri kalmışlığımızın, dînimizi unutmanın bir nevi cezasıdır. Ne zaman aklımızı başımıza toplayıp da Kur’ân’daki dînimizi öğrenirsek, dünya üzerinde gene bir numaralı ülke olacaktır Osmanlılar. Türkiye Cumhuriyeti aslında bir Osmanlı Türk Cumhuriyeti’dir. Çünkü Osmanlı’nın başka bir mirascısı yok. Sadece bu ülke; Türkiye.
Öyleyse misyonerlik faaliyetlerine o insanların devam edebilmeleri, bizim zaafımızdan kaynaklanıyor. Biz İslâm’ı yaşayanların zaafından kaynaklanıyor. İslâm yaşanmıyor sevgili kardeşlerim! Ve de onlar da fırsattan istifade misyonerlik faaliyetlerinde bulunuyorlar, dünyanın her tarafında. Ne zaman aklımızı başımıza toplarsak, İslâm’ı yaşamaya başlarsak, o zaman onlar bizim aramıza katılacaklardır. Hristiyanlığı, dünyadaki üstün olan ülkeler (ilimde, teknikte) hrıstiyan ülkeler olduğu için onlar bir kendilerine pay çıkarıyorlar bu işten ve de bizim ülkemizde de bütün dünyada da misyonerlik faaliyetlerini sürdürüyorlar. Aslında bu tecviz edilemez. Buna cevaz verilemez ama ülkenin kanunlarına göre bir suç da değildir. Zaten bizim ülkemizde suç olan sadece İslâm’ı yaşamaktır. Başörtülü hanımlar üniversiteye alınmaz. Ama bir haham, bir papaz dilediği kıyafetle Türkiye’de dolaşır. Eğer biz, bırakınız sokakta dolaşmayı; camimizde, kendi camimizde başımızda sarıkla, sırtımızda cübbeyle namaz kıldırmışsak, bizim hakkımızda dava açılır. Burada çok büyük terslik var sevgili kardeşlerim!
Öyleyse ne zaman İslâm yaşanırsa o zaman misyonerlikten kimsenin korkusu kalmaz. İşte biz, o yaşanması lâzımgelen İslâm’ın bugünkü temsilcisiyiz.
Allah razı olsun.
