Zumer 9'da ifade edilen kişinin ulûl’elbab makamından ihlâs makamına geçmek için Allah’ın katından rahmet dileyerek Allahû Tealâ’ya tevekkülünü ifade ettiğini anlayabilir miyiz?

Zumer Suresinin 9. âyet-i kerimesi:

Gece boyunca secde ederek ve kıyamda (ayakta) durarak kanitin olan, ahiretten çekinen (korkan) ve Rabbinin rahmetini dileyen mi? De ki: "(Hiç) bilenle bilmeyen bir olur mu? Ancak ulûl’elbab (daimî zikir sahipleri) tezekkür eder."


“mmmen huve kânitun ânâel leyli sâciden ve kâimen yahzerul âhırete ve yercû rahmete rabbih(rabbihi): Kanitin olan kişi mi, (boyun büken, cehennemden çekinen) ve Rabbinin rahmetini dileyen kişi mi (hayırlıdır)?”

Bu kanitin olan kişi kimmiş? Geceleyin secde ederek uzun süre ayakta kalan. Ve hem secdede uzun süre kalan hem de ayakta uzun süre kalan birisi.

“kul hel yestevîllezîne ya'lemûne vellezîne lâ ya'lemûn(ya'lemûne): Hiç bilen kişiyle bilmeyen kişi bir olur mu? Bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?  
innemâ yetezekkeru ulûl elbâb(elbâbi): Doğrusu, ancak ulûl'elbab tezekkür ederler (öğüt alırlar).”

Aslında “Sadece ulûl’elbab tezekkür eder.” ifadesi var. Tezekkürse sadece öğüt almak değildir. Tezekkür; ehli tezekkür olmak istikametinde, Allahû Tealâ ile herhangibir konuyu detaylarıyla konuşabilmek imkânına kişinin sahip kılınması olarak anlaşılmalıdır.

“Zumer Suresinin 9. âyet-i kerimesinde ifade edilen kişinin, ulûl’elbab makamından ihlâs makamına geçmek için Allah’ın katından rahmet dileyerek Allahû Tealâ’ya tevekkül ettiğini anlayabilir miyiz?”

Burada onu ifade edecek olan bir olay söz konusu değil.

Burada “yahzerul âhırete” diyor Allahû Tealâ. Burada, ahireti cehennem mânâsına almak söz konusuysa, ahiretten çekinen… Hazer etmek, çekinmek demek.

ve yercû rahmete rabbih(rabbihi): Rabbinin rahmetini dileyen kişi.
Rahmetini dilemek söz konusuysa, daimî zikirse, daimî zikir sebebiyle rahmetin kesilmeden gelmesi, kişinin dilemesi istikametinde Allahû Tealâ âyet-i kerimeyi koymuşsa, kişi ulûl’elbabtan ihlâsa geçiş noktasında olamaz. Çünkü daimî zikre ulaşmamış olmalıdır ki; Allahû Tealâ’nın daimî zikrini talep etsin. Belki muhsinler makamında, fizik vücudunu teslim eden bir kişinin ihlâs makamına geçmesi söz konusu olabilir. O da Allah’ın rahmetini, kişinin daimî zikri talep etmesi hali.

Ama ahiretten hazer eden kişi, cehennemden korkan kişinin, aslında daha aşağı bir kademede olması söz konusu. Daha henüz ruhunu Allah’a ulaştıramamış olan bir kişi olması söz konusu. Ama bilen kişi, “Bunu ulûl’elbab tezekkür eder.” deyince Allahû Tealâ, ulûl’elbab kademesindeki bir kişiye hitap etmiş gibi görünüyor. Ama aslında sanki tezekkür edenler ulûl’elbabmış gibi (yani bu konuyu anlayabilenler ulûl’elbabmış istikametinde) bir ifade var.

Ulûl’elbab tezekkür edebilir. Yani burada ulûl’elbabı konunun içinde düşünüyorsak; ulûl’elbab, âyet-i kerimenin içindeki Allah’ın bahsettiği kişi ise, muhlisleri duyan kişi ise, o zaman ulûl’elbab olmuş zaten kişi, ihlâsa geçmek için hazır demektir.

Ama yani âyet-i kerimenin gelişinden, bu kişinin secde ettiği, kanitin olduğu ve Allah’ın rahmetini dilediği kişi oluyor. Allahû Tealâ’nın rahmetini kişinin dilemesi, rahmetin kendisine henüz ulaşmadığı bir kişi anlamında olabilir. Kendisine ulaşmayan rahmeti Allahû Tealâ’dan diliyor. Daha kişi Allah’a ulaşmayı yeni dileyecek veya rahmetleri her kademeye göre ayrı değerlendirirsek, rahmetin kalpte aldığı yer önemli.

%2 rahmet kalbe yerleşmişse, o zaman Allah’ın rahmetini dileyen kişi değil bu. Çünkü %2’den fazla rahmet hiç kimsenin kalbinde oluşmaz.