Kardeşlerin birbirlerine karşı davranışları nasıl olmalı?

Muhterem Efendimiz! Mübarek ellerinizden hasret ve hürmetle öpüyorum. Tasavvufta olan iki kardeş var. Büyük olan başka bir yerde bulunuyor ve evli. Oradaki hizmetlere katkısı büyük ve gayretli. Bulunduğumuz yere geldiğinde evli olan kardeşi ile görüşmeler oluyor. (Şimdi tasavvufta olan iki kardeş var. Büyük olan başka bir yerde bulunuyor ve evli. Oradaki hizmetlere katkısı büyük ve gayretli, tamam. Bulunduğumuz yere geldiğinde evli olan kardeşi ile görüşmeler oluyor. Tamam.)

Büyük kardeş başkalarına karşı sevgi dolu ve sevecen iken kardeşine karşı bu sevgiyi göstermiyor. Çekişmeler ve kırıcı davranışlar sergiliyor. Kardeşi bu duruma çok üzülüyor ve onu hoş görmeye çalışıyor. Bu durumu maddî durumunun iyi olmayışına bağlayarak çok üzülüyor. Ablasının tasavvuf öncesi yaşadığı zülmanî durumun etkisi olabilir diye kırılmak istemiyor. Zülmanî etkileri tedavi edilmiş. Dargınlık olmaması için dikkat ediyor. Bu duruma tasavvufta olan annesi de çok üzülüyor. Efendimiz! İki kardeşte sevginin oluşabilmesi için ve doğru davranış biçimlerini sergileyebilmeleri için nasıl davranmaları gerekir?

İki kardeşin de birbirlerine karşı iyi davranmaları gerekir. Hele büyük kardeşin başkalarına karşı sevgi dolu ve sevecen iken, kardeşine karşı sevgi göstermemesi, büyük bir hata diye değerlendiriyoruz. Şartlar ne olursa olsun, eğer iki kardeşimiz de tasavvufu yaşıyorsa, ister büyük küçüğe karşı kötü davransın ister küçük büyüğe karşı kötü davransın, ikisi de yanlıştır. Bizim kardeşlerimiz arasında böyle bir şey olmaz. O zaman onlar kardeşimiz olamaz. Kötü davranan kişi, bizden değildir.

“Bu istikamette ve her konuda dua buyurur musunuz? Allah razı olsun.” diyor kardeşimiz.