Muddessir Suresinin 56. âyet-i kerimesinde belirtilen Allah’ın dilemesinin Yunus Suresinin 99. âyet-i kerimesinde belirtilen dilemeyle bir ilişkisinin olduğunu söyleyebilir miyiz?

Ve şâyet senin Rabbin dileseydi, yeryüzünde olan kimselerin hepsi elbette topluca îmân ederlerdi. Yoksa sen, insanları mü’min(ler) oluncaya kadar zorlayacak mısın?


ve lev şâe rabbuke le âmene men fîl ardı kulluhum cemîâ (cemîân): Ve şâyet senin Rabbin dileseydi, yeryüzünde olan insanların hepsi topluca âmene olurlardı.
e fe ente tukrihun nâse hattâ yekûnu mu’minîn (mu’minîne): Yoksa sen, insanları mü’min oluncaya kadar zorlayacak mısın?

"ikrah: Zorlamak." demek.
tukrihun: Zorlayacak mısın?
e fe ente tukrihun: Yoksa sen insanları zorlayacak mısın?
nâse: İnsanları.

Mü’minler oluncaya kadar yani Allah’a ulaşmayı dileyip te taa mü’min olduğu noktaya kadar. Evet. Yunus 99’da geçen Allah’ın dilemesi kulun Allah’a ulaşmayı dilemesinden sonraki Allah’ın onu kendisine ulaştırmayı dilemesi.
Nasıl Allahû Tealâ diyorsa ki; “Allah dilediğini dalâlette bırakır.” Bunlar Allah’a ulaşmayı dilemeyenler. Dalâlette kalmayı hak edenler. Ama ne diyor Allahû Tealâ ondan sonra? Kul da Allah’a ulaşmayı dilemiş ki, Allah onu Kendisine ulaştırmayı diliyor. Önce dilemez Allahû Tealâ. Allah sadece seçer. Seçilenlerden Allah’a ulaşmayı dileyenleri Allah Kendisine ulaştırmayı diler. Derhal furkanlar verir ona. Ve o kişi Allah’a yönelmiştir. Neticede mutlaka Allah onu Kendisine ulaştırır. Kişinin dileği, Allah’ın ulaştırmayı dilemesi ve Allah’ın Kendisine ulaştırması. Burada da Allahû Tealâ’nın dilemesi ile Yunus Suresi’nin 99. âyet-i kerimesindeki dilemesi de aynı anlamda kullanılıyor.