Şeytanla nefs arasında nasıl bir ilişki vardır? Şeytan olmasaydı nefs olur muydu?

Hocamız sohbetinde Allahû Tealâ ile şeytan arasındaki bir konuşmadan bahsetmiştir. Şeytan Allahû Tealâ’ya: “Hz. Âdem’i topraktan yarattın, beni ise ateşten yarattın. Ben ona secde etmem.” demişti. Allahû Tealâ da onu huzurundan kovmuştu.

“Beni huzurundan kovdun. O zaman beni insanlarla beraber kıyâmete kadar yaşat. Ben de onları doğru yoldan çıkarayım. Yapmamaları gerekeni yaptırıp yapmaları gereken şeyleri de yaptırmayayım (haram ve helâl)” demişti.

Allahû Tealâ’nın şeytana böyle bir iş için son derece tehlikeli ve sakıncalı bir iş için izin vermesi, biz insanları nefsimize karşı denemesi mi? Yoksa bu iki yoldan hangisini kabul ediyorlar diye insanları denemesi mi?

Her ikisinde de kardeşimiz “İnsanları denemesi” diye sormuş olmuyor mu? Hangi kardeşimizse. Diyorsunuz ki:

“Allah’ın şeytana böyle bir iş için izin vermesi, biz insanları nefsimize karşı denemesi mi? İnsanları denemesi mi yani. Yoksa bu iki yoldan hangisini kabul ediyorlar diye insanları denemesi mi?”

Her ikisi de denemesi ama nefsimize karşı denemesi mi yoksa doğruyu ve yanlışı kabul ediyorlar istikametinde denemesi mi? Zaten nefsimize karşı denemesi; yanlışlar hep nefsimizin afetlerinden geleceği için yanlışa karşı da denemesi istikametinde düşünülür. Ve bu iki yoldan doğrusunu veya yanlışını kabul ettiği zaman kişi ya nefsine ya ruhuna tâbî olmuş olur. Netice her ikisinde de aynı noktaya ulaşıyor. Her ikisinde de insanlar deneniyor.

Şeytan olmasaydı nefs olur muydu?

Olurdu. Şeytana aslında ihtiyaç yok. Nefs zaten afetlerle dolu olan bir müessese. Onu tedavi etmediğiniz takdirde sizi daima kötülüklere çağıracaktır. Şeytan olmasa da nefsiniz sizi bütün kötülüklere karşı mutlaka çağıracaktı.

Şeytanla nefs arasında nasıl bir ilişki vardır?

Allahû Tealâ diyor ki:

Ey âmenû olanlar, şeytanın adımlarına tâbî olmayın! Ve kim şeytanın adımlarına tâbî olursa o taktirde (şeytanın adımlarına uyduğu taktirde) muhakkak ki o (şeytan), fuhşu (her çeşit kötülüğü) ve münkeri (inkârı ve Allah’ın yasak ettiklerini) emreder. Ve eğer Allah’ın rahmeti ve fazlı sizin üzerinize olmasaydı (nefsinizin kalbine yerleşmeseydi), içinizden hiçbiri ebediyyen nefsini tezkiye edemezdi. Lâkin Allah, dilediğinin nefsini tezkiye eder. Ve Allah, Sem’î’dir (en iyi işitendir) Alîm’dir (en iyi bilendir).


“Sakın şeytanın adımlarına tâbî olmayın. Kim şeytanın adınlarına tâbî olursa onlar şeytan tarafından münker ve fuhuşla emrolunurlar.” diyor.