Bütün insanları sevmek zorunda mıyız acaba? Eğer bize kötülük yapsalar da mı onları sevmeliyiz?

Sevgili kardeşlerim! Bizim ölçümlemelerimiz “evet” cevabını verdiriyor bana. Size kötülük yapsalar da siz o kötülük yapan insana elinize geçen ilk fırsatta onun beklemediği güzellikte bir güzel davranışla cevap vermişseniz, onu mutlu edecek olan bir sonucu oluşturabilmişseniz, o zaman o kişi orada duracaktır ve düşünecektir: “Ben ona bunca zamandır en kötü davranışlarda bulunuyorum. Ben onu huzursuz etmek için bir gayretin de sahibiyim. Onu sevmiyorum ve mutlu olmasını da istemiyorum. Ama o bana, benim ona davrandığım gibi davranmıyor. Onun davranışlarından çıkarabildiğim bir tek şey var. Bütün bunlara rağmen onun beni sevdiğini hissediyorum. O zaman bu kişi benim şimdiye kadar tanıdıklarımın dışında bir başkası… Başka vasıfların sahibi. Nasıl oluyor da benim ona bunca düşmanca davranışıma, onu rahatsız edecek konuşmalarıma rağmen, o kişi bana nasıl oluyor da başından bugüne kadar hep en güzel davranışlarla davrandı? Bu davranışlar başka birine yapılsaydı, belki o çoktan ona kötü davranmaktan vazgeçerdi.”

Böyle düşünen bir insan, kendisinin yaptığı bütün kötü davranışlara karşı ona en güzel davranışlarla cevap veren anormal bir insanı gördüğü zaman evvelâ ihtimal vermeyecektir. “Bir tesadüf.” diyecektir. Ama olaylar dizisi devam ettikçe, bunun daha da büyüyerek kendisini daha çok mutlu edecek sonuçlara ulaşması onu önünde sonunda düşünmeye itecektir. “Ben ona her fırsatta en kötü davranışlarla davranıyorum. Ama ondan bana gelen bütün cevaplar pozitif. O beni seven birisiymiş gibi hareket ediyor. Yani benim ona yaptığım kötü davranışlar onun üzerinde negatif bir tesir oluşturmuyor. Hiç hayatımda böyle birisini görmemiştim. Bu kişi anormal bir kişi.”

Sevgili kardeşlerim! Böyle bir düşünce, bu düşüncenin sahibini adım adım Allah’a yaklaştıracaktır. O, karşı tarafın bu pozitif davranışlarını bozmak için ona daha kötü, daha kötü, daha kötü davranabilir. Her davranışının sonunda mahcup olacaktır. Çünkü o kişi davranış biçimini değiştirmeyecektir. Sonuçta ne olacaktır acaba? Bütün inadına rağmen o kötülük yapmaya çalışan insan önünde sonunda pes etmek mecburiyetindedir sevgili kardeşlerim! Böylece etrafındaki insanlara her zaman kötü davranan, onları sıkıntıya sokan, onlara eziyet eden bir insan bir süre sonra onları sevdiğini kendisi hissedecek ve Allahû Tealâ’ya hamd edip, şükredip onlara karşı her geçen gün daha güzel, daha güzel davranışlar sergilemeye başlayacaktır. Sonunda dostluklar mutlaka kurulacaktır. Allahû Tealâ’nın istediklerine bir defa daha bakalım: “Seviniz, sevdiriniz.” buyuruyor Allahû Tealâ. “Nefret etmeyiniz, nefret ettirmeyiniz.” buyuruyor. Öyleyse yapmamız lâzımgelen şey, sevmek değil mi sevgili kardeşlerim?

Allah razı olsun.