Tâhâ 123. ve 124. âyet-i kerimelerine göre zikirden yüz çevirenler Allah’a ulaşmayı dilemeyenlerdir diyebilir miyiz?

Tâhâ 123 ve 124'de Allahû Tealâ şöyle buyuruyor:

 

(Allahû Tealâ şöyle) dedi: “İkiniz oradan (aşağı) inin! Hepiniz (şeytan ve siz), birbirinize düşman olarak. Bundan sonra Benden size mutlaka hidayet gelecek. O zaman kim hidayetime tâbî olursa artık o, dalâlette kalmaz ve şâkî olmaz.”


kâlehbitâ minhâ cemîan ba'dukum li ba'dın aduvv(aduvvun): Hadi oradan birbirinize düşman olarak ikiniz aşağı inin.
fe immâ ye'tîyennekum minnî huden: Bundan sonra Benden size mutlaka hidayet gelecek.
fe menittebea hudâye: Kim hidayetçime tâbî olursa.
fe lâ yadıllu ve lâ yeşkâ: Artık o, dalâlette kalmaz ve şâkî de olmaz.

Tâhâ 124:

Ve kim Benim zikrimden yüz çevirirse, o taktirde mutlaka onun için sıkıntılı bir geçim (hayat) vardır. Ve kıyâmet günü onu, kör olarak haşredeceğiz.


ve men a’rada an zikrî: Ve kim benim zikrimden yüz çevirirse.
fe inne lehu maîşeten danken: Onun için sıkıntılı bir geçim (hayat) vardır.
ve nahşuruhu yevmel kıyâmeti a’mâ: Ve kıyâmet günü onu, kör olarak haşredeceğiz.

Efendimiz, zikirden yüz çevirenler Allah’a ulaşmayı dilemeyenlerdir diyebilir miyiz?

Zikirden yüz çevirenler, evet Allah’a ulaşmayı dilemeyenlerdir. Allah’a ulaşmayı dilemedikleri için de  mürşide ulaşmaları da, tâbî olmaları da hiçbir zaman söz konusu olmayacaktır.

Yani zikirden yüz çevirmeyenler Allah’a ulaşmayı dilemişler ki mürşide tâbî olmuşlardır. Tâbî olan Allah’a ulaşmayı dilediği taktirde tâbî olursa, delâlette kalmaması ve şâkî olmaması söz konusu. Delâletten kurtulması için tâbîyetten evvel Allah’a ulaşmayı dilemesi lazım. Bu da ancak zikirden, Kur’ân-ı Kerim'den yüz çevirmemekle söz konusu olur.

Her ikisinde de Kur’ân'dan yüz çevirmeden bahsediyor Allahû Tealâ.

“edallenî aniz zikri: Zikirden saptırmak.”

 

“ve men a’rada an zikrî"  

Buradaki vazgeçmek yüz çevirmek. Ama kişinin Allah’a ulaşmayı dilememesi lazım ki Kur’ân'dan yüz çevirmiş olsun.